Klas 5 van de School met den Bijbel, waar
schijnlijk genomen in 1919. (Archief Acaciahof,
Middelburg)
'den-ouwe Pee'. Als onderwijzer was hij
prima; de correctie was altijd af, soms
voorzien van op- en aanmerkingen. Alleen,
de klas was voor hem veel te zwaar: deze
bestond uit een samenraapsel van Kinder-
zorgers, die vanwege de leeftijd in klas 6
kwamen en niet meekonden, een gewone,
middelmatige groep, een stel 'verdergevor-
derden', die zich soms verveelden en kat-
tekwaad uithaalden; plus een aantal dat
z.g. in de zevende klas zat, wel eens een
dag thuisbleef en de volgende dag kwam
uitrusten. Maar wat hebben we onder el
kaar plezier gehad. Wie zichzelf kon hel
pen, kreeg een apart rekenboek en mocht
rekenen naar hartelust, of 'kletsen'. Vanwe
ge het rekenen kregen we een extra lei
voor cijferwerk. We begonnen alvast op de
achterkant een voorraad strafregels te
schrijven van een bekend type; dat kon
eventueel te pas komen na schooltijd.
Vooral aan 't begin van de schooltijd en
onder de zangles kwam er een lange lijst
'initialen' op 't bord te prijken. Het gewone
rantsoen was 40 regels! De goeie man
trok allerlei zenuwachtige gezichten, die
we precies nadeden achter zijn rug. Toch
heb Ik veel van hem geleerd en we moch
ten hem wel.
"Middenin 't schooljaar kreeg hij blinde
darmontsteking en moest enkele weken
thuisblijven. Meneer Van Drunen nam zo
lang zijn taak waar. En die pakte ons an
ders aan. Geen geklets en werken. Wat
kon die vertellen. Daar genoten we van en
we waardeerden die ruil bijzonder. Vooral
aardrijkskunde was fijn, maar zingen?
Daar was iets mee, dat we niet begrepen
(later wel!). En 'straf' viel ook heel anders
uit. Een paar voorbeelden. Arnold Leinse
(hij kon de r niet zeggen) had stiekem een
sigaret merk Pirate ('piwatje') gerookt tus-
