23
Het gezin van Adriaan Vos voor de tuinmans
woning van de voormalige buitenplaats Poel-
wijk. Rechts zoon Eine, ca. 1900. (Coll. Vos)
ermee. Mogelijk om gezondheidsredenen,
want ongeveer een jaar later kwam hij te
overlijden. De hele inboedel werd op 25 juli
1913 door de notaris aan de meestbieden
de verkocht: vee, landbouwwerktuigen en
meubilair. Als laatste nog een paar relatief
dure stukken, één bed dat voor tien gulden
onder de hamer ging en een ander bed
voor negentien gulden. Veel geld
voor die tijd. Daar zullen vast geen
arbeiders op geslapen hebben.
Mogelijk waren ze afkomstig van
vrouwe Du Buisson.
Die openbare verkoping was ove
rigens een vreemde zaak. Daar
werd, meestal noodgedwongen,
alleen toe overgegaan als er geen
opvolgers waren. Maar Adriaan
Vos had maar liefst elf kinderen,
onder wie vier jongens. In de regel
werd een hofstede overgedragen
aan de oudste zoon, waarbij de
andere kinderen wel hun aandeel
bleven houden in de vorm van le
ningen of bijvoorbeeld compag
nonschap. Wilde Vos geld hebben
voor de oude dag of was het van
wege een eerlijke verdeling onder
de kinderen? Het kan ook zijn dat
de goederen of een deel ervan nog eigen
dom waren van de eigenaar van de hofste
de. Naar de precieze reden kunnen we
slechts gissen. Gelukkig kon zoon Hendrik
(Eine) Vos het merendeel van de inspan,
inclusief de beesten en de vruchten op het
land, kopen. Dat zal de prijs opgedreven
hebben, want hij wilde vast tot het uiterste
gaan om zoveel mogelijk zelf te behouden.
Overigens wel een vreemde gang van za
ken: kinderen die de spullen van hun ou
ders op die manier in bezit moeten krijgen.
Om alles te kunnen betalen moest Eine
een lening afsluiten met een waarde van
846 gulden.
Eine Vos
In 1915 is de oude Adriaan Vos overleden.
Zijn zoon Eine zette het bedrijf voort, sa
men met zijn zoons Adri en Tijs. Later
heeft Eine voor Tijs de hofstede Kersen-
jm
boogaard gekocht. Die lag ook aan het
Abeelsewegje, pal naast Poelwijk. Diens
zoon Henk woont er nog steeds. Eén man
minder op de hofstede was geen pro
bleem, want Eine en zijn vrouw Maatje
Breel hadden zelf ook een groot gezin, na
melijk vier jongens en vijf meiden. Die kon
den, toen ze nog jong waren, mooi een
handje helpen op de boerderij. De jongens
