Schelpen voor slaven
Geraadpleegde bronnen
- Nationaal Archief: Archief van de Rijks-
vreemdelingendienst en taakvoorgangers van
het ministerie van Justitie 1918-1945, inv.nrs.
1801-1805.
- Zeeuws Archief: Archieven Strafinrichtingen
in Zeeland, inv.nrs. 192 en 207.
Keutjes op het strand van Domburg
houden, loopt tot 31 december 1944. Hier
uit mag de conclusie worden getrokken dat
de geïnterneerden in januari 1945 naar el
ders zijn overgebracht. Het depot werd per
12 maart 1945 officieel opgeheven en de
toelage van directeur Lassche werd op de
zelfde datum ingetrokken.
Slot
Van juli 1941 tot begin 1945 was het Inter
neringsdepot in Middelburg gevestigd. Wat
zich achter de muren van de Kousteense-
dijk afspeelde was maar bij weinigen be
kend. De gewone burger wist niets van de
internering, noch van de spanningen die
onder de geïnterneerden optraden. Men
was in die tijd bezig met overleven en pro
beerde er het beste van te maken.
Ruim drieëenhalf jaar lang zat een aantal
vreemdelingen in Middelburg opgesloten,
in een vreemd land, onder oorlogsomstan
digheden, met gerantsoeneerde voeding,
met heimwee en zonder uitzicht op vrijla
ting. Het personeel werd dagelijks gecon
fronteerd met deze mensen, hun noden,
problemen en verlangens. Het is zeker aan
hun taktvolle optreden te danken dat er
niet meer ernstige geweldsproblemen zijn
voorgekomen.
Jules Braat
Opmerking redactie
De foto's van het Huis van Bewaring te
Middelburg bij dit artikel zijn ca. 1965 ge
maakt door W.Z.C. Hinderks. Hij was in de
jaren zestig werkzaam als sociaal ambte
naar in het Huis van Bewaring en heeft in
die tijd een opstel gemaakt over de ge
schiedenis van de gevangenis. Dit opstel is
gepubliceerd in De Wete van juli 2005 (p.
14-23). Een aantal van de foto's is toen -
uiteraard nog zwart-wit - bij dit artikel op
genomen.
Je loopt langs de vloedlijn en het valt niet
op. Het schelpje ziet er op het eerste ge
zicht uit als talloze andere. Klein, bol, een
parelmoeren glans en een getand randje.
Pas als je het oppakt merk je dat het zo
stevig is, zo duurzaam. Het is een bonkje
van een schelp, en mooi, dat zeker. Thuis
duik je in de boeken en zoekt op wat je ei
genlijk gevonden hebt. Dan wordt de vind
plaats ineens belangrijk. Waar liep ik ook
alweer precies toen ik dat schelpje vond?
O ja, tussen Domburg en Westkapelle, het
Derde Westen noemen wij dat strand. Daar
in de buurt.
Lezende over de geschiedenis van dit
wonderlijke schelpje, kun je je goed voor
stellen dat mensen het ooit gebruikten als
betaalmiddel, als geld.
