59 1. Anton M.M. van Haperen, 'Een wereld van verschil, landschap en plantengroei van de dui nen op de Zeeuwse en Zuid-Hollandse Eilan den', Zeist 2009. ren. Bosbouw was, zeker voor schrale grond, een beter en nuttiger alternatief. Geleidelijk aan kwam er zo een zekere dif ferentiatie in het economisch duingebruik. Naast hakhout (els en wilg) werden eiken en essen aangeplant voor timmerhout. Dat hing ook samen met de wens van buiten- plaatsbezitters om een manteling te kun nen aanleggen van opgaand loofhout. Er kwamen experimenten met naaldhoutbos- sen in de duinen. Ook veranderden na de Franse tijd de eigendomsverhoudingen. De economisch belangrijker delen kwamen in particulier bezit of waren ondergebracht in de Kroondomeinen. Staatsdomeinen be hield de opbrengstarme buitenduinen en had grote moeite om er pachters voor te vinden. Dat hing zeker ook samen met het feit dat de pachters geacht werden op te treden tegen de grootschalige verstuivin gen van de duinen. Hier en daar zijn in het duingebied nog grenspalen te vinden die aangeven waar het Staatsdomein eindigt en het Kroondomein begint. Aan het eind van de negentiende eeuw werd in het vroon bij Oostkapelle een een denkooi, Slikkenbosch, aangelegd en kwam er een kippenhouderij. Het was ook de periode waarin geƫxperimenteerd werd met bollen- en kruidenteelt. In de tweede helft van de negentiende eeuw werd recre atief medegebruik een item: er werd een fietspad aangelegd op de vroondijk van Zeeduin naar Oostkapelle. Inmiddels werd ook de betekenis van de duinen voor de drinkwaterwinning onderzocht en na een vergeefse poging door de Middelburgse ondernemer Dirk Dronkers - het lukte hem niet om de stuifduinen te beteugelen - ver wierf de gemeente Middelburg aan het eind van de negentiende eeuw daarvoor het duingebied tussen Oostkapelle en Vrouwenpolder. Met de waterwinning werd ook de beplanting en bebossing ter hand genomen. Ook de waterwinning is alweer verleden tijd. Natte duinvalleien zijn in ere hersteld en het duingebied is nu vooral natuurge bied, met beweiding van de vronen. Valt er ten slotte nog iets te wensen? Voor Walcheren ligt herstel van grootschalige verstuivingen niet voor de hand, maar her stel van kleinschalige verstuivingen is ze ker een mogelijkheid om de ontwikkeling van soortenrijke duingraslanden een hand je te helpen. Daarvoor is het overigens ook nodig dat er veel meer konijnen in de dui nen terugkomen. Leo Faase

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2011 | | pagina 65