Deze manier van produceren vereist ge schikte grond en uiterst vakbekwame on dernemers. Ik verwacht dat de meeste hectares land bouwgrond in 2025 zullen worden geëx ploiteerd op multifunctionele landbouwbe drijven. Dit zijn zeker niet altijd de kleinere bedrijven en ook bij deze bedrijven zullen er zijn die een voortrekkersrol vervullen. De Tuin van Zeeland Voor de Tweede Wereldoorlog werd Wal cheren de Tuin van Zeeland genoemd. Er is in de achter ons liggende 65 jaar op dit eiland veel gebeurd. Velen noemen Wal cheren nu opnieuw de Tuin van Zeeland. Ik ben het daar van harte mee eens. Maar noch de inrichting van het landschap noch het onderhoud ervan gaat vanzelf, leder waardeert het landschap op een an dere manier. Een toerist ziet de afwisse ling, de openheid, de veelkleurigheid, de prachtige luchten en de schitterende kust. Een stedeling geniet ook van de openheid, van alle bomen en struiken, van de lande rijen, de bloemenranden en van een land schap dat liefst niet al te netjes aangeharkt is. Een boer houdt meestal van diepgroene weilanden met vee en een afwisseling van mooie gewassen met niet te veel onkruid. De laatste jaren is ook op Walcheren 'nieu we natuur'gecreëerd: bos, natuurgraslan- den, natuurvriendelijke oevers, bloemen randen en heggenlandschap. Ook dat draagt bij aan de variatie in het landschap. Ik pleit ervoor de openheid van het Wal- cherse landschap te behouden en steden en dorpen niet verder uit te breiden, maar door 'inbreiden' de ruimte binnen de be bouwde kom beter te benutten. In hoeverre overheden en marktpartijen er brood in zien landbouwgrond op andere wijze te exploiteren, moeten we afwachten. Als ruimte wordt geboden voor parkachtige woon- en recreatiemogelijkheden zoals landhuizen, golfbanen en waterpartijen, dan zal ook dat het uiterlijk van Walcheren beïnvloeden. Door de huidige economi sche situatie zal die ontwikkeling nog be perkt zijn. Hoe blijft het platteland het meest 'streek eigen'? Door haar natuurlijke verzorger, de boer, er een fatsoenlijk inkomen op te laten verdienen. Dan moeten we niet het traditio nele landschap willen vasthouden en vast leggen. In een openluchtmuseum kan een boer geen boterham verdienen. Kiezen we met z'n allen wel voor zo'n museumachtig landschap, dan zullen we daar samen veel belastinggeld voor over moeten hebben! De boer kan zorgen voor het onderhoud van dat landschap, maar moet daar dan wel voor beloond worden. De Tuin van Zeeland anno 2025 zal er heel anders uitzien dan de tuin die tachtig jaar daarvoor door inundatie werd vernietigd. Ze zal de resultante zijn van economische activiteit, tijdgebonden inzichten over wat mensen mooi vinden, gemeenschappelijk enthousiasme, particuliere initiatieven en politieke aandacht of onmacht. De landbouw zal, als gebruiker en beheer der van de meeste hectares grond, hierbij ook in 2025 een onmisbare rol spelen. Jo Kodde Azn

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2011 | | pagina 44