waren er ook andere reacties. "Het mooi
ste compliment dat wij kregen van mensen
die de oorlog meemaakten is dat zij, na
het lezen van onze boeken, zeiden nu veel
beter te begrijpen waarom de Duitsers dit
allemaal hebben gedaan", verklaart Hans
Sakkers.
Maar er verschenen, weer na veel onder
zoek, ook publicaties van hun hand over
andere aspecten van WO II. Hans Houter
man heeft bijvoorbeeld geschreven over de
bevrijding van Middelburg in november
1944 en over de Walcherse verzetsgroep
Van Beest.
Kritiek
Het tweede deel van de publicatie Zeeland
'40-'45 van Gijs van der Ham verscheen in
hetzelfde jaar als het boek over de Atlan-
tikwall. Hans Houterman heeft Van der
Ham tijdens zijn onderzoek gewezen op
relevante onderdelen van de strijd en hem
gewaarschuwd bepaalde bronnen niet te
gebruiken. Helaas was van die aanwijzin
gen in het boek weinig terug te zien. Hou
terman en Sakkers klommen daarop in de
pen en schreven een uitgebreid overzicht
met correcties. Dat werd niet gewaardeerd
door de leden van de begeleidingscommis
sie 'Zeeland '40-'45'. "We zouden een te
grote broek aan hebben. Ach, wij hadden
toen nog niet zoveel gepresteerd, we had
den nog geen naam op dit gebied," relati
veren beide Hansen nu.
We praten verder over het belang van de
strijd in Zeeland in het najaar van 1944. De
laatste jaren is er steeds meer waardering
ontstaan voor deze fase in de bevrijding
van West-Europa. De generatie van nu
denkt daar positiever over dan de oudere
generatie, vinden zij. De meest recente pu
blicatie van Hans Sakkers - de jury noemt
deze bijdrage ook in haar rapport - gaat
ook over dit onderwerp.
Behalve met elkaar hebben Houterman en
Sakkers ook met anderen samengewerkt,
onder andere met Johan den Hollander in
de werkgroep Militaire Historie Zeeland,
Hans Tuynman van de Documentatiegroep
Walcheren 1939-1945 en de Stichting
Bunkerbehoud (vader en zoon Heijkoop).
Erfgoed van de oorlog
Hun bemoeienis met die laatste stichting
brengt mij dan op het gedeelte dat in de
jurering wordt omschreven als "de nadruk
kelijke aandacht die zij hebben voor het
behoud van het erfgoed van de oorlog en
de landschappelijke context daarvan". We
praten over Toorenvliedt, een toenmalig
Duits divisiehoofdkwartier waarover Hans
Sakkers in 1998 heeft geschreven, en het
Landfront Vlissingen, waarover de rijks
dienst Cultureel Erfgoed zo moeilijk doet
om het te laten erkennen als militair erf
goed zoals de vestingwerken van Naarden
en de Stelling Amsterdam. Het Landfront is
volgens Sakkers het enige voorbeeld in
heel Europa van een verdedigingslinie van
een stad aan de landzijde. "De provincie
Zeeland moet daar veel meer mee doen!"
Geschiedschrijving
We praten nog even door over hun rol in
de wereld van de oorlogsgeschiedschrij-
ving. De groepsleider gehandicapten Hans
Sakkers en de bibliothecaris Hans Houter
man horen niet tot de afgestudeerde histo
rici. Met hun specifieke kennis van het
Duitse militaire apparaat willen zij deze on
derzoekers met alle plezier helpen - dat
hebben ze de afgelopen jaren ook gedaan
- maar zij koesteren hun onafhankelijk
heid. "De doctores en doctorandussen
