beider, die door zijn vader voorbestemd
werd om óók boerenarbeider te worden,
wat de jongen zo tegen de borst stuit, dat
hij op allerlei manieren tracht, eronder uit
te komen. Het lukt maar steeds niet. Zijn
vader brengt hem zelfs een keer eigenhan
dig bij de boer terug, waar hij vandaan ge
lopen was en omdat deze vader een heilig
ontzag voor alles wat boer is met zich
meedroeg, klinken uit zijn mond vele ver
ontschuldigingen ten gunste van zijn an
ders willende zoon. Maar terwijl dit gesprek
nog aan de gang is, gaat Geert met een
ander bijltje hakken. En hij doet dat letter
lijk. Hij hakt namelijk, gedreven door een
innerlijke angst om dit leven op de boerde
rij, waarvan hij zo'n intense afkeer en
waarvan hij eigenlijk al afscheid genomen
had, van voren af aan beginnen, hij hakt
dan met één slag een stuk van zijn duim
af, wetend dat hij daardoor, voorlopig als
ongeschikt, toch weer met zijn vader terug
zal kunnen gaan naar huis. In de tijd dat
de wond langzaam geneest, is Geert een
handeltje begonnen, dat zo goed blijkt te
floreren, dat hij niettegenstaande de ver
wijten van zijn vader, er een aardige boter
ham mee gaat verdienen. Geert Louws
keert niet meer terug naar de boer. Hij
heeft zijn weg in de handel gevonden en
weet daardoor nog vele vrienden financieel
te helpen, terwijl hij bovendien nog trouwt
met het meisje, waarop hij in zijn jeugd
verliefd raakte en dat hij nooit kon verge
ten, ook al bracht ze een onwettig kind ter
wereld.
En het leven gaat verder - zo heet deze
roman - is maar niet een louter fantasie-
produkt van Sturm. Hij heeft er weer heel
veel gegevens in verwerkt die hij hoorde
van een dorpsgenoot, van wie het gedeel
telijk een levensbeschrijving is geworden,
al zijn er natuurlijk vele aanvullingen en
weglatingen aan te pas gekomen. De man
zelf wist niet, dat het stof voor een nieuwe
roman betekende, maar zijn dochter was
er wel van op de hoogte. Toen deze name
lijk eens vroeg, waarover Sturm's volgende
boek zou gaan, wees de schrijver met een
voor anderen ongeziene duimbeweging
naar haar vader.3
En naderhand bleek dat deze dorpsgenoot
er niet het minste bezwaar tegen had. Hij
zei zelfs met enige trots: "Een beter testa
ment kan ik voor mijn kinderen niet nala
ten."
Met de schrijver van Krientje
En zo gaat deze smid-schrijver voort met
het schrijven van boeken en verhalen. Er
liggen op Walcheren, dat langzaam maar
zeker de slagen van oorlog en stormramp
te boven komt - hoewel het voor de oude
Walcherenaars nooit meer zal worden als
het vroeger was met zijn lommerrijke we
gen, zijn verewagens, zijn intieme land-
paadjes - nog zoveel mooie herinnerin
gen, dat Sturm nog stof te over heeft. En
samen met zijn vriend J.C. Verton, die in
het dagelijks werk bakkersbediende in de
bakkerij van Piet Rotte in Middelburg is en
in zijn vrije tijd schreef voor De Standaard,
het weekblad Trouw, de N.C.R.V. Omroep-
gids, een Middelburgs advertentieblad en
thans zijn vervolgverhaal 'De moeilijke weg
van Krientje Karelse' in Den Spiegel heeft
lopen, praat hij over de schrijverij, die hun
beider tweede wereld is geworden; be
zoekt hij soms ook zijn letterkundige vriend
mr. J.C. van Schagen in Domburg, die o.a.
Zeeuwse Reflexen schreef en kan hij ook
wel spreken over de kunst met de kunst
schilder But, die in het romantische en rijk
historische Veere woont.
