dat tussen Middelburg, West-Souburg en
Antwerpen; van en naar Antwerpen hoofd
zakelijk met rivierschepen over de Honte
of Westerschelde. In de zomer trokken de
Van Nispens zich terug op hun eerder aan
gekochte West-Souburgse boerderij, die
was uitgebreid tot een indrukwekkende
buitenplaats.
Maximiliaan van Nispen trouwde na het
overlijden van Christina op 1 april 1640
met Elisabeth Meersen. Haar familie had
eveneens bezittingen in Doel en omgeving.
Net als eerder met Christina bleef ook het
huwelijk met Elisabeth kinderloos.
Welke functie hij bekleedde, daar ten wes
ten van Antwerpen, wordt nergens ver
meld. Wel moet Van Nispen verstand heb
ben gehad van justitiële zaken. In 1640
nam hij namelijk de procesvoering tegen
de stad Antwerpen over van zijn broer Cor
nells, die licentiaat in de rechten was. De
processen waren al tijdens het Twaalfjarig
Bestand begonnen en behelsden schade
loosstellingen in verband met geldleningen
van burgers aan de stad. Antwerpen was
de leningen in 1574 aangegaan, maar had
ze nooit conform de afspraak terugbetaald,
een wel erg lang slepend conflict.
We mogen aannemen dat Maximiliaan van
Nispen omstreeks 1643 definitief terug
keerde naar Walcheren. In juli 1642 ver
kocht hij zijn buitenplaats bij Antwerpen en
in juli 1644 schonk hij zijn huis en grond in
de Ketenissepolder aan zijn zwager mr.
Jacob Meertens. Bij de afhandeling van die
zaak was Maximiliaan daar voor de laatste
maal in persoon aanwezig. Bij latere verko
pen nam zijn zwager als gemachtigde de
honneurs waar.
Zijn laatst bekende testament liet Van Nis
pen op 1 oktober 1642 bij notaris Arnoudt
Ryswercker in Middelburg opmaken. In ge
val van zijn overlijden moesten zijn bezit
tingen naar zijn vrouw Elisabeth gaan en
toucheerde elk van zijn 'dienaren' een
legaat van 25 pond Vlaams, destijds een
groot bedrag voor eenvoudige zielen. Spe
cifiek noemt hij daarbij "mijn hovenier op
Souburg". Met hem zal Maximiliaan een
speciale band hebben gehad. Op oude
jaarsdag 1645 stierf Van Nispen en werden
zijn eerder vastgelegde wensen ingewil
ligd.
"Hij sterff anno 1645 zonder oir en leyd tot
Middelburg, in de Groote-Kerk begraven",
luidt het citaat over Maximiliaan dat we vin
den in Matthijs Balens' Beschryvinge der
stad Dordrecht uit 1677. Met "oir" wordt be
doeld; nageslacht.
De twee huwelijken van Anna Meersen
Na Van Nispens dood hertrouwde Elisa
beth binnen anderhalf jaar, met mr. Theo-
doris Boreel, heer van Westhove. Ook dit
echtpaar woonde 's zomers in Het Blauwe
Hof.
Jurist Boreel was in de periode van 1642
tot 1652 baljuw van Middelburg en grafelijk
hoofdofficier bij de magistraat van zijn
stad. Zijn vader was de grote Johan
Boreel, die onder meer raadpensionaris
van Zeeland en geleerde in Oosterse talen
was en die veel reizen maakte door Euro
pa en het Midden-Oosten.
Al in 1652 werd Elisabeth Meersen voor
de tweede maal weduwe daar haar man
tijdens een bezoek aan Antwerpen stierf.
Het Blauwe Hof bleef tot haar dood in
1670 in haar bezit.
Het was Anna Meersen - hoogstwaar
schijnlijk een nicht van Elisabeth - die in
deze periode een centrale rol speelde in
de gebeurtenissen rond Het Blauwe Hof.
Zij was aanvankelijk getrouwd met Nico-
