35
Twêê Wasschappelse wuven as 'n stik uut d'n
diek: Jacoba (links) en Wilhelmina Minderhoud
(Koos en Mientje van Mill), ca. 1930. (Zeeuws
Archief, Collectie Minderhoud, 86)
Ten slotte Willem Gabriëlse, ereburger van
Westkapelle. Hij schreef in zijn boek 't
Oude Westkappelse leefpatroon (1986):
"De dijk, nog steeds de trots van alle
Westkappelaars. In naam en faam tot in de
wijde omtrek bekend."
De dijk was niet alleen beroemd maar ook
kostbaar. Smallegange schreef in 1696
over de "oneindige onkosten van tijt tot tijt
daer aen besteed". Gekscherend werd
toen beweerd dat als men de dijk van
koper had gemaakt dit minder had gekost
dan alle onderhoudskosten tot dan toe aan
de dijk besteed. De Kanter en Dresselhuis
maakten in 1824 een berekening. Volgens
hen bedroegen de gemiddelde onderhouds
kosten van de dijk jaarlijks 75 duizend gul
den. Sinds het ontstaan van de dijk zou
deze al 21 miljoen gulden hebben gekost.
Bevolking
Westkapelle was rond 1900 nog altijd een
gesloten gemeenschap. Meisjes uit West
kapelle trouwden met jongens uit hun
dorp. Vrijers van achter de (vuur)toren wer
den als het even kon geweerd. Als een
meisje uit Westkapelle verkering kreeg met
iemand van buiten Westkapelle moest
deze daarvoor een traditionele betaling
doen. De prijs voor het roven van een mei-
se van 't eige durp bestond uit een fles
brandewijn of bitter die door de gever, zijn
meise en een aantal vrienden en vriendin
nen van het meise werd leeggedronken.
Oude Westkappelaars keurden de verke
ring van een inwoner van Westkapelle met
iemand van achter de toren af. 't Is de
gêêst van de tied, maot. Niks an te doen,
mè goed is 't nie! Wasschaffel is 't ouwe
Wasschaffel uut onze joenk'eid nie mi.
Jan Vader omschreef de bewoners als
knoestig, ruwrond en eerlijk. Dansen kon
den ze, als in geen enkel ander dorp op
Walcheren. En zingen: op bruiloften en op
de kermis zongen ze ouwerwesse, soms
twintig of dertig coupletten lang.
Jan Vader zag eens tijdens een wandeling
op het Middelburgse Seisbolwerk een
struise meid op een bankje staan. Aan
haar streekdracht zag hij dat ze van West-
kapelle kwam. Ze rekte haar lichaam en
tuurde ingespannen naar het westen. Toen
ze de verwonderde blik van Jan Vader zag,
volgde een verklaring. Ze werkte en woon
de bij een mevrouw in Middelburg, 's Mid
dags, als ze een poosje vrij was, ging ze
vaak naar het Seisbolwerk om te kijken of
