De gebeurtenissen in oktober en november
1944 zijn met dit boek onderdeel van het collec
tieve geheugen van de Westkappelaars.
(Zeeuws Archief, Collectie Minderhoud, 281)
bevrijding van Walcheren compleet voor de
gemiddelde belangstellende.
Ada van Hoof heeft geput uit dagboeken
en andersoortige herinneringen van men
sen die de gebeurtenissen tussen week 40
en week 44 in het jaar 1944 zelf mee
maakten. Ze zijn op een goede manier
chronologisch geordend en voorzien van
een verbindende tekst, waarbij de over
gang tussen beide soorten tekst vloeiend
verloopt. Ook getuigenissen van Engelse,
Belgische en Duitse soldaten en officieren
zijn opgenomen. Op die manier zijn ver
schillende ooggetuigen het hele boek door
te volgen. In totaal komen ruim vijftig men
sen aan het woord.
De chronologische beschrijving verschaft
veel helderheid over het bombardement
van Westkapelle. Doordat die fatale derde
oktober in acht stukken geknipt is, wordt
het verhaal over wat er op die dag in West
kapelle gebeurde, voor de lezer veel dui
delijker. Mensen die er indertijd bij waren,
maar ook anderen, zullen zeker dit deel
van het boek niet met droge ogen kunnen
lezen. Het is bijzonder aangrijpend.
In de hoofdstukken over de weken daarna
komt een stuk geschiedenis naar voren
waar ik - en misschien veel anderen - niet
veel van wist: de beschietingen op de kust
tussen Domburg en het lezderen Torentje
en de belevenissen van de mensen die
daar op de boerderijen woonden of er een
toevlucht hadden gezocht. Het wordt ver
teld door Lein de Visser van Babel en Ko
de Visser van Waterwijk.
In diezelfde hoofdstukken komt ook her
haalde malen de kwestie aan de orde die
de verhouding tussen de bezettende
macht en de inwoners van Walcheren voor
de laatste maal nog op scherp zette: de
