47
Marollenwijk en Bourgogne
Hierna wandelden we benedenwaarts,
richting de Marollenwijk. Onderweg werden
we verrast met een versnapering: een
snackje met een schijfje rammenas. Dit ge
recht deed me denken aan een Walcherse
boterham uit de eerste helft van de vorige
eeuw: brood besmeerd met reuzel en een
schijf rammenas, al dan niet bestrooid met
zout, in de volksmond bekend als boter
ham met êrrememensenspek\ Een toevalli
ge overeenkomst met de van oorsprong
arme Marollenwijk?
Intussen waren we bij het Vossenplein ge
arriveerd, het hart van de Marollenwijk en
tevens de oudste volkbuurt van Brussel.
Hier vindt dagelijks een rommel- en bro-
cantemarkt plaats. Tevens bevinden zich
hier twee bekende kerken, de Miniemen-
en de Kapellekerk. De laatste deed dienst
bij het huwelijk van de flamboyante Belgi
sche prins Laurent.
We lieten het Vossenplein achter ons om
in de volgende straat ons tweede 'snoepje'
te proeven. Om in de geest van de dag te
blijven werden we voor de winkel van Le
Boucher op een plateau avec charcuterie
gefêteerd: er was een schaal met verruk
kelijke, ambachtelijk gemaakte vleeswaren
met een kostelijk sausje. Echt bourgon-
disch!
Inmiddels was het tijd voor de lunch. We
doken een wat bruin uitziend café binnen
en schoven aan. Onder het genot van een
bolleke, pintje, wijntje of een ander drankje
werd het eenvoudige, smaakvolle gerecht
naar binnen gewerkt.
Zavel en bonbons
Verkwikt togen we naar een geheel ander
gedeelte van de stad, namelijk De Zavel.
De agrariërs onder ons legden bij het
horen van het woord 'zavel' meteen het
verband met zandhoudende klei. Dat bleek
juist te zijn. Dit stadsgedeelte is daar na
melijk op gebouwd. Het is een rijke buurt
met exclusieve winkels, chique mode- en
delicatessenzaken en statige herenhuizen.
We mochten hier proeven van ambachte
lijke bonbons. Mede door het schitterende
herfstweer zaten de terrassen van de res
taurants in dit stadsgedeelte vol. Als laat
ste hap kregen we in een van de straten
nog pain a la grecque aangeboden: een
besuikerd broodgerecht. Erg smaakvol
voor wie van zoet houdt.
Centrum
Richting het centrum wandelend, naderden
we de hoek Stoofstraat-Eikstraat waar het
welbekende Manneken Pis van Brussel
ons toelachte. Dit keer niet 'in natura' maar
in een van de zevenhonderd kostuums uit
zijn garderobe. Het beeldje is meerdere
malen ontvreemd, zowel door vandalen als
door grappenmakers. Bij een van deze ont
vreemdingen verscheen de volgende dag
in de krant het volgende gedichtje:
Ey lieve meisjes! Staakt geschrei
Al komt gij door dees dievery
Een zoete troost te missen;
Hij zal met nerstig onderzoek
nog wel eens komen uit den hoek
Om zonder schroom te pissen.
Allerlei legenden zijn over dit beeldje in
omloop. De bekendste vertelt over een jon
getje dat de stad gered zou hebben toen
hij een brandende lont bluste door erop te
plassen.
Tientallen toeristen verdrongen zich rond
het standbeeldje, maar voor ons begon de
tijd te dringen en we vervolgden onze weg
richting de Grote Markt. Deze plaats is een
van de belangrijkste bezienswaardigheden
