21
Huize Abeele, ca. 1920. (Zeeuwse Bibliotheek,
beeldbank Zeeland, recordnummer 22765)
Abeleven
Rond 1870 verwisselden beide panden
weer van eigenaar en kwamen ze in bezit
van Abraham Steijaard. Zijn erfgenamen,
de twee zusters Steijaard, verkochten het
vastgoed in april 1889 weer via notaris
Verhulst aan Anthonie Bos. In 1930 werd
Wim Abeleven eigenaar van het herenhuis.
Hij was een veelzijdig kunstenaar.
Tot aan zijn huwelijk had hij als
koopvaardijofficier op Nederlands-
Indië gevaren. Nadien ging hij zich
toeleggen op schilderen, tekenen,
reclameontwerpen en figuurzaag-
werk. Hij maakte decoraties voor
schepen en vliegtuigen en was
schrijver en organisator van open
luchtspelen. Hij kreeg onder andere
opdrachten van de KMS voor de
decoratie van nieuwgebouwde
koopvaardij- en marineschepen.
Ook kreeg hij wel eens een eervolle
opdracht voor de decoratie van een
vliegtuig van de KLM. Zijn vrouw Wil
Abeleven-Labberton kwam uit een
welgestelde familie in Den Haag,
waar haar vader een hoge functie
bij het Gerechtshof had. Ze was
schrijfster en ze vervaardigde ook
leren tassen en dergelijke. Ze heeft
onder andere een boekje geschre
ven over de meidagen van 1940
Zeeland vocht dooi). Het huwelijk is
kinderloos gebleven. Ze waren allebei lief
hebbers van dieren. Ze hadden maar liefst
vijf oranje poezen die alle een naam van
het koningshuis hadden: Emma, Wilhelmi-
na, Hendrik et cetera. Er was ook een geit
met de romantische naam Softnose. Abe
leven liep altijd in een plusfour op Abeele,
zo'n lange broek met wijde pijpen die aan
de onderkant dichtgemaakt waren. Sma
lend werd die drollenvanger genoemd.
Voor de Abelenaars - toentertijd boeren
en kleine handelaren - was het echtpaar
een opvallende verschijning. Ze hadden er
dan ook geen hoge pet van op en beweer
den: "Da duur nie lank, dat 'ouwen ze vast
en zeker nie uut 'ier op den Abeele, zuk-
ken joengen volk eeI Binnen veertien dae-
gen bin ze wi vort, je za't zie!" Desondanks
hebben ze het er nog ongeveer dertien
jaar uitgehouden en als de oorlog niet was
uitgebroken, waren ze er misschien nog
veel langer gebleven.
Hun huis diende ook als expositieruimte
