SS
:^^^^êêêêêêê/êêêSéêÊÊ/I^^^
45
Naar Lourd.es. (coll. Piet Minderhoud)
vreemde eend in de oude bijt wilden voelen.
Na de Tweede Wereldoorlog kregen de
Walchenaren te maken met een relatief
nieuw fenomeen, namelijk het feit dat de
dracht hen stigmatiseerde als ouderwets of
achterlijk. Dat merkten ze al als evacués
van het geïnundeerde Walcheren. Later
voelden ze zich als museumstukken aan
gegaapt door de toeristen.
Een van de laatste mannen
die de Westkappelse dijkwer
kersdracht droeg, ging zo'n
vijftien jaar geleden eens
voor een boodschap naar
Vlissingen. Hij voelde zich
daar erg bekeken en zei bij
thuiskomst: "'t Is de wèruld
op z'n kop, nf een neger kie-
ke ze tegenwoordig nie mf,
mè nf mien wè, 't liekunt
büütenland wè, wi moet dat
nf toe."Moor velen was dit
een reden om de metamorfose te onder
gaan. Dat het een metamorfose was, blijkt
wel uit de verhalen van vrouwen die niet
meer door eigen man of kinderen werden
herkend. Soms werd alleen de muts ver
bannen, maar ook andere tussenvormen
kwamen voor, zoals een vrouw die de bur
gerkleren heerlijk vond maar onafscheide
lijk bleef van haar musse.
Voor veel Walcherse vrouwen was de over
gang naar burgerkleren een schrikbeeld
dat bij het ouder worden soms een nood
zakelijke realiteit werd. Dan ondervonden
de meesten dat het eigenlijk toch wel mak
kelijk was. Iemand uit Domburg die pas in
burger was, zei erover: "Wat een gemak,
gin musse mf op m'n kop, dat ok jaeren
eerder moete dóe!" Iemand anders zei:
'Waf bink toch stom ewist om 't grootste
en 't beste dêêi van mun leven zö te lopen."
Anno 2011 denkt Piet Minderhoud dat de
streekdracht binnen een aantal jaren uit
Zeeland verdwenen zal zijn. Zijn overgroot
vader maakte nog mee dat alle klanten de
dracht droegen, zijn grootvader zag dat de
dracht ging verdwijnen en dat de kinder
dracht verdween. Zijn vader handelde met
de laatste generatie drachtdraagters en
AUTOS fCARS •DU - SynDÏCAT - OuRAtlD.
•BÉ PART- eeuw. - Ga VA RH IE - PHOTO
y.'i'
'-=:==q?;.jGARAOE Pt YWUOQ
«jtox
Piet Minderhoud is zelf de hekkensluiter
die het laatste restant van deze generatie
nog kent. Van hen hoort hij de verhalen
over hun sieraden. Ze weten vaak nog dat
ze zestig of zeventig jaar geleden een be
paald sieraad kochten, bij wie en voor wel
ke prijs. Dikwijls komen de sieraden dan
weer bij Minderhoud terug wanneer ie
mand is overleden, voor een taxatie of een
eventuele verkoop.
Piet Minderhoud besloot zijn lezing met
het projecteren van een twintigtal foto's
van vooral Walcherse mensen in streek
dracht en in bijzondere omstandigheden.
We zien boerinnen in een Londense taxi,
op de Amsterdamse wallen en op Mont-
martre. We zien een Walcherse boerin op
een kameel en op ski's, boerinnen in bad-
