Nicolaas Steengracht (1754-1840), anoniem,
laatste kwart 18de eeuw. Pastel. (Collectie
Stichting Duivenvoorde, Voorschoten)
waar was'." Steengracht wordt in deel V
(1784-1785) van de Gedenkschriften nog
aangehaald als "leugenaar en vals mens".
In hoeverre de aantijgingen op waarheid
berustten, kunnen we niet meer nagaan,
maar dat Johan een spraakmakend figuur
was, is duidelijk.
Later ontstond hier, in het kader van een
Vlissingse stadsuitbreiding, een nieuwe
wijk. Die werd uiteraard Lammerenburg ge
noemd.
Net als zijn vader kwam ook Nicolaas in
opspraak in verband met sympathie voor
Engeland. Dat betekende in die tijd heulen
Nicolaas Steengracht
Johans zoon Nicolaas kwam in 1754 in
Middelburg ter wereld. Op achttienjarige
leeftijd schreef hij een proefschrift
voor zijn rechtenstudie. Het schrij
ven van theses juridicae inaugu-
ralis was een vereiste om toe
gelaten te worden tot de uni
versiteit van Utrecht. Het
werkje is bewaard gebleven
in het archief van de familie
Schorer.
Mr. Nicolaas Steengracht
van Oosterland, zoals hij offi
cieel heette, trouwde in 1777
met Johanna Petronella van
der Poort, vrouwe van Oostka-
pelle, dochter van mr. Johan
Gualtherus van der Poort en Jo
hanna Susanna van der Mandere.
Na de dood van zijn vader nam
Nicolaas in 1785 Lammerenburg over.
Naar later zou blijken, was Nicolaas
Steengracht de laatste eigenaar van de
lusthof. In 1795 vertrok hij naar Den Haag
en verkocht - mede door de omstandighe
den, de Franse tijd - zijn bezit op Walche
ren. Dat deed hij op 20 februari 1796 via
zijn door hem gemachtigde zwager, Johan
Pieter Lantsheer. Het herenhuis werd ge
sloopt en er ontstond een cluster van drie
boerenbedrijfjes. Enkele plaatselijke land
bouwers gingen hier wonen en werken. De
laatste boerderij werd in 1977 afgebroken.
met de vijand, en dus landverraad. Overi
gens trad hij niet alleen op dat gebied in
de voetsporen van zijn vader, want ook
Nicolaas was advocaat-fiscaal bij de Admi
raliteit van Zeeland. Aan het begin van de
