Nieuwe uitgaven
'k heleze
Nostalgie
Jan Simonse fotografeert al zijn leven lang
in Vlissingen en Middelburg de stad en zijn
bewoners, maar trad met dit werk pas en
kele jaren geleden naar buiten. Vroege fo
to's van hem zijn bijvoorbeeld te vinden in
Piekboek. 40 jaar de Piek in Vlis
singen, 1970-2010. Enkele van die
foto's treft de lezer ook in het on
langs verschenen fotoboek over
Vlissingen aan. In de twee foto
boeken van Jan Simonse die eind
vorig jaar verschenen, is een hon
derdtal zwart-witfoto's van Middel
burg en Vlissingen in de jaren ze
ventig verzameld. Het Vlissingse
boek werd van een inleiding voor
zien door gemeentearchivaris Ad
Tramper. De teksten zijn van de
hand van Anton Tanghe. In het
Middelburgse boek verzorgde Rob
van Hese inleiding en teksten. Van
Hese is literair Middelburger en
kenner van het uitgaansleven van
destijds. Hoewel er bewust voor is
gekozen zo weinig mogelijk tekst
te gebruiken en de foto's hun eigen ver
haal te laten vertellen, mist de lezer in bei
de boeken toch tekstuele ondersteuning.
De bijschriften zijn namelijk wel erg karig.
Zo ontbreekt bij de concertfoto's zelfs een
datum, hetgeen toch wel evident is.
Het eerste deel van het Middelburgboek
toont een stad waarin nog industrieën als
de Vitrite en ijzergieterij Boddaert geves
tigd zijn. Waar ondanks de status van mo-
numentenstad meer is afgebroken dan ge
restaureerd. Verstilde, soms naargeestige
beelden, van een dode stad in verval,
maar dat is schijn. Zodra halverwege
u
steeds meer mensen voor de lens verschij
nen blijkt Middelburg een van cultuur brui
sende stad, waar auto's nog door winkel
straat de Lange Delft rijden. Gelukkig blij
ven sommige dingen altijd bestaan, zoals
de barlichtjes van café Seventy Seven; die
hangen er nog altijd.
De thematische opbouw van het
Middelburgboek ontbreekt in het
Vlissingenboek. Daarnaast is de
kwaliteit van de foto's in het
eerstgenoemde boek simpelweg
beter. In het Vlissingenboek, dat
overigens ook deels foto's uit de
jaren tachtig herbergt, zien we
een grauwe industriestad waarbij
op elke panoramafoto de kranen
van scheepswerf De Schelde het
stadsbeeld domineren. Er zijn fo
to's van de boulevard waar een
storm als kijkspel wordt ervaren
en de voorhaven onder water
loopt. Verder zijn er foto's van het
havengebied, concerten en pro
minente figuren uit het uitgaans
leven, zoals Rinus de Streaker.
Of ziet de lezer een viskar op de Nieuwen-
dijk staan (die wel heel erg vies blijkt), met
een verkoopster in streekdracht.
Hoewel de stadsgezichten twee steden la
ten zien die worstelen om de tragedie van
de oorlog achter zich te laten (een half on
bebouwde boulevard, onbewoonbare pan
den in Middelburg), hetgeen pas in het
daaropvolgende decennium zou lukken,
zijn het wat mij betreft vooral de foto's
waarop we het straatleven of liever de
jeugdcultuur van binnenuit zien die deze
fotoboeken boeiend maken. Want Simonse
is niet de fotograaf die ons van buitenaf
