19
Noord Hinder; er dreef toen van alles in
het water. Gelukkig werden alle opvaren
den gered."
"We kregen eens bericht dat er een kolo
nel aan boord zou komen. Wij dachten:
een kolonel, zeker een hoge piet van de
marine. Het hele schip werd schoonge
maakt en gepoetst, er werden nieuwe
vlaggen opgehangen en ga zo
maar door. Toen bleek het te
gaan om een kolonel van het Le
ger des Heils. Die kwam kerstge
schenken brengen. De Kerst was
wel al voorbij, maar eerder had
er vanwege slecht weer geen
vervang kunnen plaatsvinden."
Vrije tijd
Uit de gesprekken met de licht
schipbemanningen is me wel dui
delijk geworden dat het bestaan
aan boord van de lichtschepen
vrij eentonig was. Het was belangrijk voor
ze om hun vrije tijd zo goed mogelijk te be
nutten.
Alex Haarsma: "Om een baan bij het
loodswezen te kunnen krijgen moest je op
de lichtschepen beginnen. Velen stroom
den dan ook door naar andere functies. Er
waren er die het direct al voor gezien hiel
den, maar er waren er ook die aan boord
studeerden om diploma's te halen. Zelf
hield ik me altijd bezig met scheepsmodel-
bouw, ontelbaar veel hoogaarzen heb ik
gebouwd. En tegen sinterklaas maakte ik
kinderspeelgoed. Kaarten, klaverjassen
deed ik ook graag."
Hellevoetsluis
Als afsluiting van onze gesprekken ging ik
met Alex en Willem naar het museumschip
Nr. 12 Noord Hinder in Hellevoetsluis. Het
schip wordt daar onderhouden door een
groot aantal vrijwilligers. Die dag ontmoet
ten wij dan ook de oud-swtk's Cees de
Jong en Jan van Akkeren. Het was een
hartelijk weerzien, want uiteraard kenden
de mannen elkaar. Er werden foto's uitge
wisseld en al snel waren ze in een leven
dig gesprek verwikkeld... over vroeger.
Hellevoetsluis, 19 maart 2009. Van links naar
rechts: Jan van Akkeren, Alex Haarsma, Wil
lem Beijer en Cees de Jong. (foto A.R. Koppe-
jan)
Tot slot
In vroeger tijd waren de lichtschepen voor
een veilige vaart onmisbaar. Ze waren uit
gerust met sterke lichten, zware mist
hoorns, radiopeilsignalen en later ook met
zogenoemde racon-signalen. Aan het ka
rakter van het licht of van de misthoorn
was het lichtschip herkenbaar en op te
zoeken op de zeekaarten. Altijd lagen ze
op strategische punten, onder andere daar
waar er veranderingen waren in de ver-
keersroutes.
Dat er vergeleken met de huidige maatsta
ven zo'n grote bemanning op een licht
schip zat, kan ik alleen maar verklaren uit
