22
op weg naar Middelburg en hadden de
nacht in Veere doorgebracht. Bij het verne
men van de plunderingen in Middelburg
wilden ze weer naar hun woonplaats terug.
Toen Ermerins dichterbij kwam, gaf een
van de vissers het sein tot de aanval,
waarop de secretaris steun zocht bij de
burgemeester en de baljuw die zich bij de
i
De eedaflegging door de patriotten op het bor
des van het stadhuis te Veere op 2 juli 1787.
(collectie J.H. Midavaine)
kraan op de Kaai ophielden. Zij adviseer
den hem zich over te geven. Ermerins
spoedde zich daarop naar de hoofdwacht,
maar de vissers haalden hem in. Hij kreeg
een duw in de rug waardoor hij voorover
viel, en in zijn val nam hij de baljuw mee.
Een gerechtsdienaar kwam tussenbeide
en wist hem te bevrijden, waarop hij zijn
weg naar de hoofdwacht kon vervolgen.
De groep uit Zierikzee mocht door zich
met oranje linten te tooien en driemaal
"Oranje Boven" en "Weg met de patriotten"
te roepen, de stad ongehinderd verlaten.
In totaal werden 24 patriotten op hardhan
dige wijze uit hun huizen gehaald en naar
de hoofdwacht overgebracht, onder wie de
beide notarissen en de Waalse predikant
Bricheau. De oud-burgemeester Jan Bijle-
veld liet men ongemoeid omdat hij vroeger
goede daden voor de Oranjegezinden had
gedaan, maar zijn zoon Gerrit werd ge
dwongen op een mestkar plaats te nemen.
Omdat hij met een paar geladen pistolen
dreigde zag men daarvan af en mocht hij
te voet meegaan. In de hoofdwacht sprak
de Franse schoolmeester Steury de patri
otten namens een in allerijl opgericht co
mité toe. Hen werd gevraagd zich te beke
ren. Noodgedwongen voldeden ze hieraan,
waarna ze naar het stadhuis werden ge
leid waar Steury de vraag herhaalde. Voor
een talrijk toegestroomd publiek legden de
patriotten om de beurt de eed van trouw af
aan de prins. Een ploeg Arnemuidenaren
die diezelfde dag naar Veere kwam om te
plunderen, kon men maar met moeite te
genhouden. Helaas was niet te voorkomen
dat de ruiten van apotheker Dingeman
Hallewaard werden ingegooid. Veere, dat
door de eeuwen heen altijd overwegend
prinsgezind was geweest, was er zonder al
te veel kleerscheuren vanaf gekomen.
Pieter Angoise uitte zijn vreugde over de
behaalde overwinning in de lofzang Viva
Oranje: triumph-gezang der Veersche bur-
gerey, en in december verscheen het
pamflet met het (verzonnen) verhaal van
Jan Priegel. De oranje japon stond sym
bool voor de onverbrekelijke band die Vee
re al sinds 1572 met het Huis van Oranje
had en die nimmer zou vergaan: "Want 't
Oranje niet vergaat, Hoe dat, men klapt
