56
Hans Sakkers, (foto lda Doorenweerd)
het welzijn van de Molukkers bezig. Wie te
gen de besluiten van dit zeer autoritaire or
gaan protesteerde, kon rekenen op een
korting op het zakgeld en/of overplaatsing
naar een strafkamp in de Wieringermeer.
Van meet af aan waren de verhoudingen
tussen de Molukse immigranten en de Ne
derlandse autoriteiten gespannen. De Mo-
Molukse jongens. Het liep niet uit de hand,
maar tientallen Molukse jongemannen
werden daarna naar Groningen gedepor
teerd.
Na verloop van tijd achtte de Nederlandse
regering het moment gekomen dat de Mo
lukkers op eigen benen moesten gaan
staan. Ze moesten maar gaan werken. De
centrale keukens verdwenen uit de kam
pen, het zakgeld werd afgeschaft en voor
huisvesting moest voortaan betaald wor
den. In de wooneenheden werden kleine
keukens geplaatst: ook de Molukse vrou
wen konden aan de slag. In april 1956
werd deze 'zelfzorgmaatregel' van kracht.
De twee grote politieke stromingen van de
Molukkers legden zich er, zij het morrend,
bij neer. Zo niet de PNMS (Partai Nasional
Maluku Selatan) die in Westkapelle veel
aanhangers had.
Het kamp Westkapelle was een van de
lukkers waren getraumatiseerd door de af
gedwongen migratie en de daarop volgen
de vernederende behandeling. De Neder
landse autoriteiten, getraumatiseerd door
de achterliggende oorlog, brachten daar
geen of weinig begrip voor op. Bij relatief
kleine incidenten dreigde de politie direct
hard in te grijpen, zoals bij de Middelburg
se kermisrelletjes in 1952 die ontstonden
nadat Middelburgse meisjes niet ongevoe
lig waren gebleken voor de avances van