schunnige woorden, tot een volwassene
kwam en er een emmer water over gooide.
Klaar.
Meestal hadden we in een verveelperiode
wat bijzondere rituelen. Een ervan was:
blikken stempelen. Wie als eerste een witte
pet om de hoek zag verschijnen of op de
fiets voorbij zag komen likte aan de duim
eerste het nodige spuug op je rechterduim
hebben, maar had een ander in de groep
eerder de vuist in de vochtige handpalm
gestompt, dan was hij alsnog de winnaar.
Wie aan het eind van de middag de mees
te blikken had gestempeld kon tevreden
naar huis. Maar omdat objectieve waarne
ming en juiste telling ontbraken eindigde
Blikken vanaf het internaat in Paauwenburg op
weg naar de Zeevaartschool1963. (ZB/Plan
bureau en Bibliotheek van Zeeland, Beeldbank
Zeeland, 100004, foto Jacqueline Midavaine)
van zijn rechterhand, duwde die natte duim
in de palm van zijn linkerhand en sloeg er
daarna op met zijn rechtervuist. Dan had
je een blik gestempeld. De snelheid van de
handeling was bepalend. Je kon wel als
zo'n dag vaak met ruzie.
De jaren vijftig, we speelden met niets,
hadden ruzie om niets. Maar blikken stem
pelen, dat hebben kleine Middelburgers
vast nooit gedaan!
Ko de Jonge
