downs (negentiende eeuw) van de stad en
de talrijke monumentenpanden. Uiteraard
kunnen we ook niet heen om het 'vergeten
bombardement', de beschietingen op 17
mei 1940 die een grote stadsbrand veroor
zaakten. Zoals u wellicht weet is de oor
zaak daarvan momenteel volop in discus
sie. Ter ondersteuning van zijn betoog
toont Sijnke op het projectiescherm tiental
len kaarten, plattegronden, oude prenten
en foto's.
Historicus Peter Sijnke, oud-voorzitter van
de Heemkundige Kring Walcheren, is al
vele jaren woonachtig en werkzaam in
Middelburg. Hij was ruim twintig jaar ge
meentearchivaris van Middelburg en is
sinds 2000 verbonden aan het Zeeuws Ar
chief. Sijnke publiceerde talrijke artikelen
en boeken over de geschiedenis van Zee
land en Middelburg. Ook maakte hij tien
jaar radioprogramma's en acht jaar tv-pro-
gramma's op het gebied van de cultuurhis
torie van onze provincie voor Omroep Zee
land.
Woensdag 27 januari 2016, aula Zeeuw
se Bibliotheek, Kousteensedijk 7, Middel
burg, aanvang 20.00 uur (zaal open 19.45
uur).
Woensdag 23 maart 2016
Peter van Druenen over
de geschiedenis van Vlissingen
In het voorjaar van 2015 verscheen bij de
viering van 700 jaar stadsrechten het boek
Vissers, Kapers, Arbeiders van Peter van
Druenen, een lijvig werk over de stadsge
schiedenis van Vlissingen. In zijn lezing op
23 maart zal historicus Van Druenen die
per ingaan op de vroegste periode uit deze
geschiedenis, onder de titel 'Van vissers-
stad naar kapersstad: Vlissingen 1134-
1613'.
Toen Vlissingen stadsrechten verkreeg, in
1315, woonden er maar zo'n honderd
mensen. Zij hadden negen hectare tot hun
beschikking en dat was goed te doen. In
1443 was de bevolking gegroeid tot 500
zielen, die zich moesten zien te redden op
dertien hectare. In 1581 was het twintig
hectare, maar toen woonden er al vierdui
zend mensen. Er was een enorm ruimte-
Het stadszegel van Vlissingen uit 1369. (uit:
Peter van DruenenVisserskapersarbeiders'
Vlissingen 2015)
probleem ontstaan: aan de ene kant was
de zee en aan de andere kant lagen Kou-
dekerke en Souburg. Daar kwam de ge
dwongen inkwartiering van soldaten nog
eens bij, zodat de stad volstrekt onleefbaar
werd. De woningen puilden uit, het stonk,
er was altijd herrie en in de modderige
straten was het een gekrioel van mensen,
vee, ongedierte en ziektekiemen. Pas in
1613 kwam in deze situatie enige verande
ring toen Vlissingen de beschikking kreeg
over nieuw, geannexeerd grondgebied. In-
