waaraan werd meegewerkt door bekende
personen en kunstenaars. Dat leek hem
voor Nederland ook wel iets. In tegenstel
ling tot Nederland waren in België plak- en
postzegels, kalenders, loten en zakagen
da's van de Winterhulp te koop.
De propaganda in Zeeland kwam niet
goed van de grond en daarom wilde Diele-
Winterhulpspeld van een collectant, (foto Jan-
Arie Gij sen, zvww. home. zonnet. nlgijsen5
index.htm)
man een vaste propagandist die de hele
week op pad zou gaan om contacten te
onderhouden met burgemeesters, vereni
gingen en dergelijke. Zo iemand was hard
nodig want de stemming onder de bevol
king bleef maar lauw, er was geen sympa
thie voor de Winterhulp, er was gebrek aan
collectanten, veel stille kritiek en zelfs ge
niepige tegenstand bij de kerken.
Ook klaagde hij over de late ontvangst van
de waardebonnen waardoor efficiënte
hulpverlening niet mogelijk was. Dat speel
de vooral in de voorgaande winter toen
veel mensen werkloos thuis waren komen
te zitten. Hij verzocht om tijdige toezending
van de bonnen. Het WHN-werk in Zeeland
liep dus duidelijk nog niet op rolletjes.
Propaganda
Om de bevolking voor de Winterhulp wat
enthousiaster te maken, ging de propagan
damachine op volle kracht van start. Half
mei 1941 wilde de inmiddels aangestelde
Zeeuwse propagandachef Knoth fotokas-
Winterhulp-collectebussen, (foto ]an-Arie Gij-
sen, www.home.zonnet.nlgijsen5index.htm)
ten plaatsen. Hij sprak daarover met een
functionaris van het hoofdkantoor en sug
gereerde toestemming te hebben gekre
gen voor het laten maken van tien kasten
a 14 gulden. Toen hij bij het hoofdbestuur
informeerde naar de manier van betaling
ontstond er een rel. De afdelingen Finan
ciën en Propaganda hadden helemaal
geen toestemming gegeven, de aanschaf
werd afgewezen.
Volgens Dieleman moest er ergens iets
fout zijn gegaan; zo nodig zou hij de kas
ten uit eigen zak betalen. Als het hoofd
kantoor in zulke kwesties tegenwerkte, dan
was er weinig kans van slagen voor de
Winterhulp in Zeeland, vond hij.
