9 een kapitein waande op de brug van zijn schip." Over deze tegenstrijdigheden vroeg ik per e-mail Hans Olink om opheldering; een antwoord bleef uit. De dochter van Den Doolaard liet mij weten dat haar vader er vroeger wel over heeft verteld, maar nooit tot in detail. "Ik denk dat mijn vader genoot plaatsen op Walcheren die een rol spelen in Het Verjaagde Water. Den Doolaard woonde, schrijft Koevoet, begin 1945 enke le weken in huis bij de familie Louis aan de Boulevard Bankert in Vlissingen. In gezel schap van Rob Louis, die als twaalfjarige jongen Den Doolaard begeleidde op een aantal tochten door Vlissingen, zoekt Koe van het uitzicht, maar dat ook de beschrij ving van Hans Olink wel klopt. Waarschijn lijk heeft Olink zijn beschrijving in een in terview met mijn vader gevonden. De woeste zee en de grote zeestomers, zoals mijn vader in Het leven van een landloper beschrijft, leidden hem waarschijnlijk te veel af om geconcentreerd te kunnen wer ken." Als je op het internet zoekt naar het huis met de naam Sardijngeul stuit je op een site van Albert Koevoet die geheel gewijd is aan het leven en werk van Den Dool aard. Koevoet doet op 27 februari 2006 verslag van een tocht langs een aantal Vlissingendijkherstel Nollegat, Beetles1945. (ZB Planbureau en Bibliotheek van Zee land/Beeldbank Zeeland, A. den Doolaard [schenking familie], 67382) voet naar het huis De Sardijngeul. Ze sla gen er niet in om het te vinden, terwijl ze er toch zo goed als zeker voorbij zijn geko men. In de archiefstukken van de Dienst Droog making Walcheren bevindt zich een per soonsdossier van A. den Doolaard. Uit brieven van een glashandel en een aanne mer die beiden nog geld willen in verband met reparaties aan het huis waar een ze-

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2016 | | pagina 11