9
een kapitein waande op de brug van zijn
schip."
Over deze tegenstrijdigheden vroeg ik per
e-mail Hans Olink om opheldering; een
antwoord bleef uit. De dochter van Den
Doolaard liet mij weten dat haar vader er
vroeger wel over heeft verteld, maar nooit
tot in detail. "Ik denk dat mijn vader genoot
plaatsen op Walcheren die een rol spelen
in Het Verjaagde Water. Den Doolaard
woonde, schrijft Koevoet, begin 1945 enke
le weken in huis bij de familie Louis aan de
Boulevard Bankert in Vlissingen. In gezel
schap van Rob Louis, die als twaalfjarige
jongen Den Doolaard begeleidde op een
aantal tochten door Vlissingen, zoekt Koe
van het uitzicht, maar dat ook de beschrij
ving van Hans Olink wel klopt. Waarschijn
lijk heeft Olink zijn beschrijving in een in
terview met mijn vader gevonden. De
woeste zee en de grote zeestomers, zoals
mijn vader in Het leven van een landloper
beschrijft, leidden hem waarschijnlijk te
veel af om geconcentreerd te kunnen wer
ken."
Als je op het internet zoekt naar het huis
met de naam Sardijngeul stuit je op een
site van Albert Koevoet die geheel gewijd
is aan het leven en werk van Den Dool
aard. Koevoet doet op 27 februari 2006
verslag van een tocht langs een aantal
Vlissingendijkherstel Nollegat, Beetles1945.
(ZB Planbureau en Bibliotheek van Zee
land/Beeldbank Zeeland, A. den Doolaard
[schenking familie], 67382)
voet naar het huis De Sardijngeul. Ze sla
gen er niet in om het te vinden, terwijl ze
er toch zo goed als zeker voorbij zijn geko
men.
In de archiefstukken van de Dienst Droog
making Walcheren bevindt zich een per
soonsdossier van A. den Doolaard. Uit
brieven van een glashandel en een aanne
mer die beiden nog geld willen in verband
met reparaties aan het huis waar een ze-