Reacties 38 maar worden bij dezelfde gebeurtenissen soms viermaal achtereen herhaald, zoals pag. 31-34: "De Nederlandse vuurleidings bunker van gewapend beton nu in gebruik bij de Duitsers. Op het dak van deze bun ker hebben de Duitsers met gevulde zand zakken een positie gemaakt voor de af standsmeter." De kracht van de herhaling? Dat kan beter, lijkt me. Dit boek handelt, zoals de naam al aangeeft, over de batterij Dishoek (dat zal ook bedoeld worden in de vijfde regel van onderen in de eerste ko lom op pag. 3). Veel militaria dus, zoals ge- schutsopstellingen, schietoefeningen, ver voer van geschut en zoeklichten, maar ook beelden van het gewone, dagelijkse leven. En dat laatste levert naar mijn smaak de mooiste foto's op, zoals Duitse militairen in zee en op het strand bij Dishoek (pag. 36- 37), "negen Duitse badgasten achter een Zeeuws meisje": een 'treintje' van Duitsers achter een meisje in Walcherse dracht (pag. 38), Duitse militairen en vrouwen in dracht (pag. 39-40), mannen van de batte rij Dishoek die een uitstapje maken naar het verwoeste centrum van Middelburg (pag. 45-47) en zo meer. Er zijn ook een paar foto's van professionele oorlogsfoto grafen opgenomen, die qua compositie meteen opvallen (pag. 70-71). Conclusie: een interessant boek dat een aardig inkijkje geeft in het dagelijks leven van de bezetters tussen 1940 en 1944 op Walcheren. Het vormt daarmee een aan vulling op al bekend materiaal. Ik ben be nieuwd naar de vervolgdelen. Peter Sijnke Paul Voskamp (samenstelling), Batterij Dishoek. Ongepubliceerde foto's van Zee land tijdens de bezettingstijd. Zeelandfoto- wo2 - deel 1, z.p., z.j., ISBN 978-90- 824549-0-1, €24,95. Winterhulp Bij de 81-jarige mevrouw G. Goor-Wieringa uit Middelburg kwamen veel herinneringen terug bij het lezen van het artikel over de Winterhulp in De Wete van januari jl. "Wij woonden toen in het noorden van de pro vincie Groningen en ik heb toen ook met een collectebus gelopen in onze wijk. Mijn moeder zei me dat ik niet bij de familie G. mocht aanbellen, want hun dochters waren bij de NSB. Maar heb daar dus wél aange beld en kreeg een gul bedrag. Toen wij be vrijd waren - dat was in april 1945 - wer den die meisjes opgehaald en achterop een open auto gezet. Op een plaats dicht bij ons huis stopte die auto en daar wer den die meisjes op een hardhandige ma nier kaalgeschoren. Ik kon het niet aanzien

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2016 | | pagina 40