Reacties
38
maar worden bij dezelfde gebeurtenissen
soms viermaal achtereen herhaald, zoals
pag. 31-34: "De Nederlandse vuurleidings
bunker van gewapend beton nu in gebruik
bij de Duitsers. Op het dak van deze bun
ker hebben de Duitsers met gevulde zand
zakken een positie gemaakt voor de af
standsmeter." De kracht van de herhaling?
Dat kan beter, lijkt me. Dit boek handelt,
zoals de naam al aangeeft, over de batterij
Dishoek (dat zal ook bedoeld worden in de
vijfde regel van onderen in de eerste ko
lom op pag. 3). Veel militaria dus, zoals ge-
schutsopstellingen, schietoefeningen, ver
voer van geschut en zoeklichten, maar ook
beelden van het gewone, dagelijkse leven.
En dat laatste levert naar mijn smaak de
mooiste foto's op, zoals Duitse militairen in
zee en op het strand bij Dishoek (pag. 36-
37), "negen Duitse badgasten achter een
Zeeuws meisje": een 'treintje' van Duitsers
achter een meisje in Walcherse dracht
(pag. 38), Duitse militairen en vrouwen in
dracht (pag. 39-40), mannen van de batte
rij Dishoek die een uitstapje maken naar
het verwoeste centrum van Middelburg
(pag. 45-47) en zo meer. Er zijn ook een
paar foto's van professionele oorlogsfoto
grafen opgenomen, die qua compositie
meteen opvallen (pag. 70-71).
Conclusie: een interessant boek dat een
aardig inkijkje geeft in het dagelijks leven
van de bezetters tussen 1940 en 1944 op
Walcheren. Het vormt daarmee een aan
vulling op al bekend materiaal. Ik ben be
nieuwd naar de vervolgdelen.
Peter Sijnke
Paul Voskamp (samenstelling), Batterij
Dishoek. Ongepubliceerde foto's van Zee
land tijdens de bezettingstijd. Zeelandfoto-
wo2 - deel 1, z.p., z.j., ISBN 978-90-
824549-0-1, €24,95.
Winterhulp
Bij de 81-jarige mevrouw G. Goor-Wieringa
uit Middelburg kwamen veel herinneringen
terug bij het lezen van het artikel over de
Winterhulp in De Wete van januari jl. "Wij
woonden toen in het noorden van de pro
vincie Groningen en ik heb toen ook met
een collectebus gelopen in onze wijk. Mijn
moeder zei me dat ik niet bij de familie G.
mocht aanbellen, want hun dochters waren
bij de NSB. Maar heb daar dus wél aange
beld en kreeg een gul bedrag. Toen wij be
vrijd waren - dat was in april 1945 - wer
den die meisjes opgehaald en achterop
een open auto gezet. Op een plaats dicht
bij ons huis stopte die auto en daar wer
den die meisjes op een hardhandige ma
nier kaalgeschoren. Ik kon het niet aanzien