Laat het De Wete weten en ben naar binnen gegaan, met tranen in mijn ogen. Dat kwam allemaal weer naar boven bij het lezen van het verhaal van Ju les Braat." Jan Zwemer uit Serooskerke vult het arti kel over de Winterhulp graag nog aan. Zwemer schreef een biografie van burge meester Van Walré de Bordes, in 2014 ver schenen onder de titel Zijn open eenvoud was zijn grootste charme". Jan van Walré de Bordes, Inspirator en oorlogsburge meester te Middelburg. Zwemer: "De bur gemeester stond in het eerste wintersei zoen positief tegenover de Winterhulp om dat hij van de Duitsers de toezegging had gekregen dat de Middelburgse opbrengst in de zwaar getroffen stad zelf zou worden besteed, met daar bovenop nog een gift van dertig procent van het opgehaalde be drag. Ook in Vlissingen was toegezegd dat het opgehaalde geld ten goede zou komen aan de eigen inwoners. De toezegging ver meldde De Bordes ook in zijn toespraak en de Winterhulp kwam haar belofte na. De Bordes stond op dat moment mede po sitief tegenover de Winterhulp omdat er in de Raad van Toezicht van de WHN enkele kennissen zaten die in zijn ogen goede va derlanders waren: mr. L.J.A. Trip van De Nederlandsche Bank en E.E. Menten (pag. 162). "In het najaar van 1940 liet De Bordes, die inmiddels wantrouwig was geworden ten aanzien van de Winterhulp, de directeur ervan weten dat de gemeente Middelburg de collecte niet opnieuw zou organiseren. Het in Middelburg gevestigde kantoor van de WHN nam inderdaad de organisatie van de collecte over, voor zover het Mid delburg betrof. Mogelijk wilde men de op volle toeren werkende gemeentelijke orga nisatie ontzien; de stad kampte immers nog steeds met de gevolgen van de brand van 17 mei 1940 (pag. 163). In het tweede seizoen traden de collectanten uit het eer ste seizoen en bloc terug. De nieuwe col lectanten in de tweede winter waren bijna allemaal NSB'ers. Münzers ondergeschikte Bausch confronteerde De Bordes eind ok tober 1941 met de dringende wens van de bezetter dat hij zich zou inzetten voor Win terhulp en NVD. De Bordes weigerde kwaad en suggereerde dat hij zou aftre den, waarop Bausch de zaak met een sis ser liet aflopen (pag. 164)." Een stortvloed Onze brillenglazen beslaan. Deze rubriek loopt over. We moeten keuzes gaan ma ken. Niet alleen dreigen we het overzicht te verliezen, maar het effect begint ook weg te ebben. Als er te veel vragen worden ge steld, blijven de antwoorden uit. Dat willen we niet laten gebeuren. Daarom hebben we besloten niet alle vra gen meer in behandeling te nemen. Er zul len ook vragen zijn die wat langer op de plank blijven liggen. Ondanks het feit dat we nu al zijn begonnen met de strengere selectie, is de 'oogst' in dit lentenummer toch weer aanzienlijk. En leuk!

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2016 | | pagina 41