Laat het De Wete weten
en ben naar binnen gegaan, met tranen in
mijn ogen. Dat kwam allemaal weer naar
boven bij het lezen van het verhaal van Ju
les Braat."
Jan Zwemer uit Serooskerke vult het arti
kel over de Winterhulp graag nog aan.
Zwemer schreef een biografie van burge
meester Van Walré de Bordes, in 2014 ver
schenen onder de titel Zijn open eenvoud
was zijn grootste charme". Jan van Walré
de Bordes, Inspirator en oorlogsburge
meester te Middelburg. Zwemer: "De bur
gemeester stond in het eerste wintersei
zoen positief tegenover de Winterhulp om
dat hij van de Duitsers de toezegging had
gekregen dat de Middelburgse opbrengst
in de zwaar getroffen stad zelf zou worden
besteed, met daar bovenop nog een gift
van dertig procent van het opgehaalde be
drag. Ook in Vlissingen was toegezegd dat
het opgehaalde geld ten goede zou komen
aan de eigen inwoners. De toezegging ver
meldde De Bordes ook in zijn toespraak
en de Winterhulp kwam haar belofte na.
De Bordes stond op dat moment mede po
sitief tegenover de Winterhulp omdat er in
de Raad van Toezicht van de WHN enkele
kennissen zaten die in zijn ogen goede va
derlanders waren: mr. L.J.A. Trip van De
Nederlandsche Bank en E.E. Menten (pag.
162).
"In het najaar van 1940 liet De Bordes, die
inmiddels wantrouwig was geworden ten
aanzien van de Winterhulp, de directeur
ervan weten dat de gemeente Middelburg
de collecte niet opnieuw zou organiseren.
Het in Middelburg gevestigde kantoor van
de WHN nam inderdaad de organisatie
van de collecte over, voor zover het Mid
delburg betrof. Mogelijk wilde men de op
volle toeren werkende gemeentelijke orga
nisatie ontzien; de stad kampte immers
nog steeds met de gevolgen van de brand
van 17 mei 1940 (pag. 163). In het tweede
seizoen traden de collectanten uit het eer
ste seizoen en bloc terug. De nieuwe col
lectanten in de tweede winter waren bijna
allemaal NSB'ers. Münzers ondergeschikte
Bausch confronteerde De Bordes eind ok
tober 1941 met de dringende wens van de
bezetter dat hij zich zou inzetten voor Win
terhulp en NVD. De Bordes weigerde
kwaad en suggereerde dat hij zou aftre
den, waarop Bausch de zaak met een sis
ser liet aflopen (pag. 164)."
Een stortvloed
Onze brillenglazen beslaan. Deze rubriek
loopt over. We moeten keuzes gaan ma
ken. Niet alleen dreigen we het overzicht te
verliezen, maar het effect begint ook weg
te ebben. Als er te veel vragen worden ge
steld, blijven de antwoorden uit. Dat willen
we niet laten gebeuren.
Daarom hebben we besloten niet alle vra
gen meer in behandeling te nemen. Er zul
len ook vragen zijn die wat langer op de
plank blijven liggen. Ondanks het feit dat
we nu al zijn begonnen met de strengere
selectie, is de 'oogst' in dit lentenummer
toch weer aanzienlijk. En leuk!