een bepaald gebied, met minder persoon
lijke vrijheid in kleding dan daarvoor.
In de eerste helft van de twintigste eeuw
begonnen de drachten weer te verdwijnen.
Dit werd door een deel van de Zeeuwse
elite zeer betreurd en zij besloten te probe
ren het tij te keren door aandacht te creë
ren voor streekdracht en er onderzoek
naar te doen. Hierbij werd de regionale
dracht soms gepresenteerd als een eeu
wenoude traditie, terug te voeren op de
Gouden Eeuw. 'Klederdracht' kreeg veel
aandacht, er werden diverse tentoonstellin
gen georganiseerd en er kwamen boeken
over uit. Op Walcheren werden in 1882,
1913 en 1924 tentoonstellingen gewijd aan
streekdracht en in 1894 was er een streek-
drachtparade.
Het doel van dit artikel is om aan te tonen
hoe deze tentoonstellingen hebben bijge
dragen aan de ontwikkeling van de streek
dracht tot regionaal identiteitskenmerk tus
sen 1880 en 1940. Om dit te demonstreren
dienen de tentoonstellingen als casussen,
aangezien zij laten zien hoe de houding
ten opzichte van de streekdracht verander
de. De tentoonstellingen zijn onderzocht
aan de hand van krantenartikelen, foto's
en de plannen ervan met beschrijvingen
van de organisatoren over hoe zij over
streekdracht dachten. Deze en andere
bronnen zijn in dit artikel gebruikt om een
beeld te schetsen van de veranderende
ideeën over streekdracht en de invention
van een lange streekdrachttraditie.
Invented tradition
In dit onderzoek wordt uitgegaan van de
theorie over invention of tradition zoals Eric
Hobsbawm en Terence Ranger die be
schreven in hun boek The Invention of tra
dition. Deze theorie houdt in dat tradities
niet per se oud en authentiek zijn, ook al
wordt dit geclaimd. De leeftijd van tradities
is vaak verzonnen. Ze bestonden veelal in
een ver verleden nog niet. In de bundel
wordt ook een artikel opgevoerd van Tre-
vor-Roper over de invention van de Schot
se kilt. De kilt werd niet gedragen vóór
1727. In dat jaar introduceerde een Engel
se fabrikant de kilt, opdat de Schotten
daarmee beter in de fabriek konden wer
ken. Het dragen van deze specifieke kilt is
dus geen Schotse traditie die teruggaat tot
in de middeleeuwen. Toch wordt het wel zo
gezien, de Schotten eigenden zich de kilt
toe in hun verhaal over de Schotse identi
teit.
Veel invented traditions hebben hun oor
sprong in de negentiende eeuw, ze date
ren uit de periode van opkomend nationa
lisme. Streekdracht is echter iets typisch
van een regio en behoort daarom tot het
regionalisme. Regionalisme kan gezien
worden als een proces waarbij er steeds
meer aandacht voor en onderzoek naar re
gionale identiteit komt, zoals Eric Storm
laat zien in een artikel. Na 1890 begonnen
de regionalisten hun regionale identiteits-
gevoel sterk uit te dragen, onder andere
door het organiseren van tentoonstellin
gen. Dit gebeurde ook in Zeeland door
middel van de drie genoemde tentoonstel
lingen. Dat mensen meer nadruk legden
op de eigen regio betekende niet dat ze
zich wilden afzetten tegen de hen omrin
gende regio's. De regionale identiteit was
een van de identiteiten, naast de nationale
identiteit en de identiteit ontleend aan een
dorp of stad.
Volksaard
De historicus Ad de Jong onderzocht de
streekdracht als onderdeel van de nationa-
