Bron: catawiki.nl. mannen of zes a zeven vrouwen. Om als Nederlander bij de DDPN te kunnen wer ken was het, naast het lidmaatschap van de NSB, ook vereist geen bezwaar te heb ben tegen het brengen van de verplichte Hitlergroet. De medewerkers waren voorzien van een DDPN-legitimatiebewijs, en om tijdens de zogenaamde Sperrstunden (van 22.00 tot 04.00 uur) op straat te mogen zijn hadden ze een speciaal bewijs van de Duitse poli tie. Plaatsing bij de DDPN gebeurde op vrijwillige basis of via het arbeidsbureau. Het was voor Nederlanders aantrekkelijk om bij een Duitse instantie te werken, want zo konden ze meestal ontkomen aan te werkstelling in Duitsland. Ook Middelbur gers van Duitse afkomst kwamen via het arbeidsbureau bij de DDPN terecht; voor een jonge vrouwelijke medewerkster gold zelfs arbeidsplicht. Het werk bestond uit het aannemen, afha len en brengen van post, postzegelver koop, sorteren, stempelen, boodschappen doen, loketdienst, telegraafbediening, cor vee enz. Het werk werd goed betaald; een veertigjarige Middelburger verdiende bij voorbeeld 1.820 gulden per jaar, een ander 55 gulden per week, voor die tijd een goed loon. Dat de verhouding tussen de Duitsers en de Nederlanders in het kantoor goed was valt af te leiden uit de volgende feiten. Toen een NSB-medewerker een oproep voor de Landwacht kreeg, hield Dehl dat tegen omdat hij de man niet kon missen. En een medewerkster verklaarde na de oorlog dat zij weieens met haar chef naar de bioscoop was geweest. Ook was zij kort met een Duitse militair bevriend geweest, maar toen die werd overgeplaatst was het afgelopen. En zij bezocht met haar colle ga's weieens een café of ging met hen wandelen maar het bleef oppervlakkig. Seks? Geen sprake van. Haar één jaar ou dere zus die ook bij DDPN werkte, maakte het bonter: ze ging naar feestavonden van de Wehrmacht, kwam dan nogal eens onder invloed thuis en had ook seks met haar Duitse vrienden. Het transport Het transport van de post van en naar Duitsland ging per trein via Bentheim, Em merich of Kaldenkirchen. Er reden door gaande treinen van Den Haag naar Berlijn, Dresden en Wenen en voor het Ruhrge- bied naar Oberhausen/Duisburg. Het meeste postverkeer liep via Bentheim maar er werd ook wel post vervoerd via Maas tricht. Verder was er een verbinding met België via Roosendaal. Van de post die via Bentheim binnenkwam ging in Amersfoort een deel naar Amsterdam, de rest ging naar Den Haag en werd van daaruit verder over ons land verspreid. Er was een dienst regeling, maar gedurende de oorlog wer den daar nogal eens veranderingen in aangebracht. De gegevens over het binnenlands vervoer

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2017 | | pagina 18