Bron: catawiki.nl.
mannen of zes a zeven vrouwen. Om als
Nederlander bij de DDPN te kunnen wer
ken was het, naast het lidmaatschap van
de NSB, ook vereist geen bezwaar te heb
ben tegen het brengen van de verplichte
Hitlergroet.
De medewerkers waren voorzien van een
DDPN-legitimatiebewijs, en om tijdens de
zogenaamde Sperrstunden (van 22.00 tot
04.00 uur) op straat te mogen zijn hadden
ze een speciaal bewijs van de Duitse poli
tie. Plaatsing bij de DDPN gebeurde op
vrijwillige basis of via het arbeidsbureau.
Het was voor Nederlanders aantrekkelijk
om bij een Duitse instantie te werken, want
zo konden ze meestal ontkomen aan te
werkstelling in Duitsland. Ook Middelbur
gers van Duitse afkomst kwamen via het
arbeidsbureau bij de DDPN terecht; voor
een jonge vrouwelijke medewerkster gold
zelfs arbeidsplicht.
Het werk bestond uit het aannemen, afha
len en brengen van post, postzegelver
koop, sorteren, stempelen, boodschappen
doen, loketdienst, telegraafbediening, cor
vee enz. Het werk werd goed betaald; een
veertigjarige Middelburger verdiende bij
voorbeeld 1.820 gulden per jaar, een ander
55 gulden per week, voor die tijd een goed
loon.
Dat de verhouding tussen de Duitsers en
de Nederlanders in het kantoor goed was
valt af te leiden uit de volgende feiten.
Toen een NSB-medewerker een oproep
voor de Landwacht kreeg, hield Dehl dat
tegen omdat hij de man niet kon missen.
En een medewerkster verklaarde na de
oorlog dat zij weieens met haar chef naar
de bioscoop was geweest. Ook was zij kort
met een Duitse militair bevriend geweest,
maar toen die werd overgeplaatst was het
afgelopen. En zij bezocht met haar colle
ga's weieens een café of ging met hen
wandelen maar het bleef oppervlakkig.
Seks? Geen sprake van. Haar één jaar ou
dere zus die ook bij DDPN werkte, maakte
het bonter: ze ging naar feestavonden van
de Wehrmacht, kwam dan nogal eens
onder invloed thuis en had ook seks met
haar Duitse vrienden.
Het transport
Het transport van de post van en naar
Duitsland ging per trein via Bentheim, Em
merich of Kaldenkirchen. Er reden door
gaande treinen van Den Haag naar Berlijn,
Dresden en Wenen en voor het Ruhrge-
bied naar Oberhausen/Duisburg. Het
meeste postverkeer liep via Bentheim maar
er werd ook wel post vervoerd via Maas
tricht. Verder was er een verbinding met
België via Roosendaal. Van de post die via
Bentheim binnenkwam ging in Amersfoort
een deel naar Amsterdam, de rest ging
naar Den Haag en werd van daaruit verder
over ons land verspreid. Er was een dienst
regeling, maar gedurende de oorlog wer
den daar nogal eens veranderingen in
aangebracht.
De gegevens over het binnenlands vervoer
