Walcheren
van de kaart
37
de oudkatholieken zich voorlopig geen
grote zorgen hoeven te maken. Voor veel
kerkgebouwen ligt dat anders. De soap
rond de Oostkerk laat zien dat een over
dracht naar de Vereniging Hendrick de
Keyser niet zonder slag of stoot verloopt,
en daarbij gaat het om een van de belang
rijkste kerkmonumenten van Nederland.
Het verhaal van de kroonluchters laat ook
zien dat het voortbestaan van ons erfgoed
vaak afhangt van de inzet van enkelingen,
vrijwilligers die hun handen, hun techni
sche knowhow ter beschikking stellen en
de weg weten te vinden naar sponsors.
Want er is veel meer geld beschikbaar dan
men geneigd is te denken. Al met al is het
ook nodig te zoeken naar meer structurele
oplossingen voor de monumentale, steeds
leger wordende Zeeuwse kerken. Daar is
iedereen bij betrokken en niet in de laatste
plaats de (lokale) overheid. In die zin is de
scheiding tussen kerk(gebouw) en staat
onhoudbaar.
Leo Faase
1. Begin maart 1733 arriveerden bijna achthon
derd migranten, geworven voor het Vrije van
Sluis in Breskens, na een barre scheepstocht
van honderd dagen over de Rijn. Erg hartelijk
lijken zij niet te zijn ontvangen, want de helft
van hen zou in hetzelfde jaar terug naar Duits
land vertrekken. In mei 1734 resteerden nog
ruim tweehonderd migranten. Bijna honderd
vijftig migranten waren in 1733 overleden, met
name aan de 'Zeeuwse koorts'.
Literatuur
- J.C. de Hooge, 'Sprekende Folianten. Over
de geschiedenis van de Evangelisch Lutherse
Gemeente te Middelburg', Middelburg 1971.
- C.J. de Kruijter, 'Salzburgse vluchtelingen in
Zeeland, immigratie en integratie in de acht
tiende eeuw', Goes 2006.
- L. Zoodsma (red.), 'Luthers Zeeland. Bijdra
gen over de geschiedenis van de Lutherse Kerk
in Zeeland ter begeleiding van de tentoonstel
ling ter gelegenheid van het 250-jarige bestaan
van de Lutherse kerk in Middelburg', Middel
burg 1992.
Toen in 2013 de eerste aflevering van de
rubriek 'Walcheren van de kaart' werd ge
plaatst had de redactie van De Wete niet
gedacht dat er over de hele wereld zo veel
streken, plaatsen en zelfs hele eilanden
naar Walcheren en Walcherse steden en
dorpen waren vernoemd.
Het is nu zelfs zo ver gekomen dat Zeeuwen
die op wereldreis zijn de redactie tippen als
ze op iets Walchers stuiten. Vroeg dit jaar,
in januari, bezocht Luuc van der Zee uit
Terneuzen de restanten van fort Zeelandia
op een eiland bij Tainan op Taiwan, het
voormalige Formosa. In het bezoekers-
