20
eigen middelen betaalde, en of hij nog een
hypotheek nodig had, is niet bekend. Wel
is bekend dat hij nog duizend gulden leen
de van Levien Joosse, een oom van mijn
moeder. Uit de administratie van mijn va
der, die ik onlangs nog eens uitgebreid
naploos, blijkt dat hij oom Levien voor die
lening jaarlijks 35 gulden aan rente moest
De overnameakte met Jan Vinke.
betalen. Een paar kwitanties daarvan heb
ik teruggevonden. Ook sloot hij later nog
een lening van 300 gulden af bij Jasper
Verhage, van wie hij zijn huis had gekocht,
met een rente van 4 procent.
In 1946 hadden mijn vader en moeder
elkaar op de Middelburgse kermis leren
kennen. Op 25 april 1951 waren ze in
Nieuw- en Sint Joosland getrouwd. Vol
gens mijn moeder stond haar schoonvader
Koppejan de volgende ochtend al vroeg
aan een van de slaapkamerramen: "Jan,
we moeten inspannen!" Een echte huwe
lijksnacht met wittebroodsweken bestond
toen nog niet, laat staan een huwelijksreis.
Jan Vinke
In 1954 nam mijn vader het spulletje van
sleper Jan Vinke over.1 Dat bracht een
extra aantal bakkers als klant mee, alsme
de de 'Fitting'. Zo leverde hij dus van lie
verlee wekelijks aan meer dan dertig bak
kers de bloem. Jan Vinke bezat een
weiland van twee hectare aan de Oost-
perkweg, twee pakhuizen aan de Verwerij-
straat, een aantal sleperswagens en een
aantal paarden. Het weiland kon mijn vader
pachten. Hij begon daar met het weiden
van zijn paarden en later kwamen daar nog
een paar melkkoeien bij. Na het overlijden
van Jan Vinke - in 1970 - kon hij het wei
land kopen.
Een handgeschreven documentje, geda
teerd 9 augustus 1954, is bewaard geble
ven. Hierin is te lezen dat mijn vader van
Jan Vinke maar liefst vijf paarden en acht
wagens overnam. Hoe dit financieel alle
maal geregeld werd is niet meer te achter
halen, maar ongetwijfeld hebben ze elkaar
goed gekend en werkten ze al langer sa
men.
De eerste knechts waren Leen Volkers,
Wim Kosten, Nico Alewijnse, Piet Louwer-
se en Pim Davidse. Natuurlijk deed Jan
Vinke eerst zelf ook nog mee, en ik herin
ner me dat mijn oom Wim Joosse en mijn
opa Andries Koppejan ook nog weleens
reden. Of er nu wat te doen was of niet,
Jan Vinke bleef tot op hoge leeftijd elke
dag langskomen.
De Fitting
De Vitrite - in de volksmond de Fitting -
