21 7' eigen gebruik door gezin en familie, vervol gens soms, niet altijd, al naar gelang het financieel nodig was, door de bouwer eigenaar-bewoner voor een gedeelte van het jaar verhuurd om de kosten te dekken. Soms werd alleen in de vakantiemaanden juli en augustus verhuurd, omdat die het meeste opbrachten. 'Verhuurd' of ter be schikking gesteld van wat vaste relaties geworden waren. Er is een parallel met wat in het oude dorp allang aan de gang was: verhuur van kamers in het pand dat eigen woonhuis was en dat bleef. 'Pension' was in de dorpskern het wervende slagwoord. Voor wat 'Zuid' betreft zou ik bij deze pan den van 'vakantiehuis' willen spreken eer der dan van "voor toeristische doeleinden" gebouwd. Het hangt er maar van af wat je onder 'toerisme' verstaat. We zouden nu kunnen zeggen: 'tweede huis', maar die term was, dacht ik, nog niet in zwang. De algemene noemer van Dorleijn is in ieder geval van toepassing op een derde categorie: panden uitsluitend bestemd voor kamerverhuur en als zodanig gebouwd. Ook hier was de term 'pension' gangbaar. Op Zoutelandes hoogste duin werden in het midden van de jaren dertig twee huizen ge bouwd, Het Zeepaardje van de familie Kamer ling en De Hommel van de familie Desson uit Middelburg. Uit: J. Dorleijn, 'Zoutelande in vroeger tijden', dl. I. (ZB\ Planbureau en Bi bliotheek van Zeeland, Mag. 2758 E 69) De omvang van zo'n pand was, begrijpelijk gezien het oogmerk winst te maken, al gauw groter dan bij de huizen van de hier voor genoemde categorieën. Een vroeg voorbeeld verrees aan de Duinweg tijdens de Eerste Wereldoorlog: het familiepensi on Het Vroonhuis, eigenaar mevrouw De Haas-Bergsma, zuster van de kunstschil der. In de jaren twintig volgden Zomerlust en Tien Torens, later, verderop, aan de andere kant van de weg, Huis ter Duijn en Duinoord. Ook kleinere, zoals Zonnewen de, Het Sterntje en Deep Dean. Eerder in deze tekst heb ik voor de Zoute- landse nieuwbouw het woord 'cluster' ge bruikt. Geen erg mooie aanduiding, maar nodig om de term 'wijk' te vermijden, die de gedachte zou kunnen doen postvatten dat

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2018 | | pagina 23