31
dan had het misschien ook wel de spuiga
ten uitgelopen met die prentbriefkaarten en
dan hadden we er nu over nog veel meer
beschikt.
Koffie
Niet alle militairen waren zo ver van huis
dat ze kaarten hoefden sturen. Mijn opa
zijn er nog menschen o zoo goed,
die 't hart ons drietal treffen doet,
zoodat des avonds en bij nacht
de koffiepot ons tegenlacht.
Het stukje land dat mijn opa bewerkte lag
vlak naast de buitenplaats Ipenoord in
Oostkapelle waar de 45-jarige Belgische
Jan Zwemer, net boven de dertig en dus
Landweerman, was in Veere gelegerd en
mocht op den duur af en toe naar huis om
op Oostkapelle zijn eigen lapje land te be
werken. Misschien maakte hij deel uit van
hetzelfde onderdeel waar Kees Melis, Piet
Poortvliet en ene Duvekot bij zaten en die
het telefoonkantoor van Veere bewaakten.
Zij lieten in de Soldatencourant van 4 okto
ber 1914 een gedicht, of beter: een rijmsel,
afdrukken met daarin ook weer een promi
nente plek voor het bakkie troost:
Onder al dat moeielijk lijden
waarmee de Landwacht heeft te strijden,
Vensterplaat Eerste Wereldoorlog. (catawiki)
kunstschilder Emmanuel Viérin in het na
jaar van 1914 was ingetrokken. Ze zullen
elkaar nooit gesproken hebben, want mijn
opa was altijd aan het werk, maar je weet
zoiets natuurlijk niet zeker. "Wij wonen hier
op een soort kasteel", schreef Viérin naar
vrienden of familie in Kortrijk, "te midden
in een grote tuin, langs de grote weg van
Middelburg naar Domburg. Het huis was
niet gemeubeld, maar wij hebben al gauw
wat van alles bijeengebracht en wij leven
er goed."
Viérin schilderde min of meer dezelfde
