4
straate schrijven, Walcherse streekromans,
en niet zonder succes.
Het is voor dit verhaal niet nodig het oor
logsverleden van het echtpaar Beversluis
op te rakelen. Maar de suggestie dat Jo
misschien niet sympathiseerde met het
nazisme, is ver bezijden de waarheid. Haar
justitiedossier bewijst het tegendeel: ze
Kamp Weeshuiskazerne, Kloosterstraat 29,
Naarden. (wikipedia)
schreef verschillende antisemitische stuk
jes.4 Nog in dialect ook.
Geertrui
Eind 1949 of begin 1950 verscheen van
Jo Verstraate de eerste naoorlogse roman,
Volk van Bazalt, die in Westkapelle ge
situeerd is. Ze kan vanzelfsprekend veel
eerder aan de roman begonnen zijn. Het is
zelfs mogelijk dat het boek voor het groot
ste deel al tijdens de oorlog was voltooid.
Voor dit boek was niet haar vertrouwde
Callenbach uit Nijkerk de uitgever. Die had
in 1941 met succes haar Jikkemien op de
markt gebracht. Misschien wilde Callen-
bach (nog) niet, mogelijk moest hij wegens
papierschaarste een keuze maken. Hoe
dan ook, Volk van Bazalt verscheen bij de
Heerlense boekhandel Winants. Als uitge
ver had deze boekhandel de schrijver Wies
Moens in dienst, een gevluchte Vlaamse
collaborateur. Wies Moens begeleidde na
Volk van Bazalt ook de uitgave van het
volgende boek van Jo. Na enig getreuzel
en geharrewar verscheen in november-
december 1951 bij dezelfde Winants het
fameuze Geertrui, de heks van Veere. Dat
zou het laatste boek zijn bij Winants. Na
een eenmalig uitstapje naar een andere
uitgever met Het harde geslacht - een
roman die in Reimerswaal speelde - zou
Jo Verstraate terugkeren naar Callenbach
met de roman Govert. Alles onder schuil
naam. Er zouden er later nog meer bij
komen, zowel romans als pseudoniemen
en uitgevers.
Het pseudoniem Dignate Robbertz had
Jo gevonden als naam van een ter dood
gebrachte vrouw. Ze had die naam wel wat
verfraaid, want in het register van criminele
zaken van Veere komt de vrouw, die als
heks verbrand werd, voor als Digne Rob-
bertsdochter. Waarom dat Robbertsdochter
in Robbertz (als verkorting van zoon) werd
veranderd is onbekend, maar we kunnen
ons wel indenken dat de voornaam Digne
via Digna wat opgesmukt mocht worden.
De relatie tussen Digna en het Latijnse dig-
natus was snel gevonden. Dignatus werd
vervolgens gefeminiseerd tot het wonder
schone Dignate waarin nog altijd het eer
biedwaardige doorklinkt. De vondst van die
schuilnaam moet gebeurd zijn in 1937 of
1938. Toen werkte de schrijfster aan haar
roman Noordwester die bij Bosch Keu-
ning verscheen.5 Een eerste grote roman,
geaccepteerd door een serieuze uitgever,
een nieuwe schrijversnaam, de verhuizing
naar Veere als pasgetrouwde vrouw van
