8
heuvel, strekt zich Der Boede in zijn vollen
rijkdom uit: hier en daar een open plek, in
de verte den gevel, doch overigens boo-
men. In allerlei soort en vorm: breed-ge-
kruinde eiken, rechte mastboomen, die tus-
schen de bruin-gele bladeren der andere
boomen wonder-groen afstaken, knoestige
vruchtboomen met brons-getinte peren en
glanzende appels."20
We kunnen hieruit afleiden dat beide bui
tenplaatsen als een geheel voor de familie
fungeerden en men over en weer gebruik
maakte van elkaars park.
Wederom notaris Loeff
Van Doorn bood Der Boede in 1924 te
koop aan, naar verluidt vanwege financi-
ele problemen. Hij mikte op buitenlandse
Topografische kaart uit 1912. De oostelijke helft
van het park heeft plaatsgemaakt voor boom
gaarden.
kopers. In het Algemeen Handelsblad
plaatste hij een advertentie in het Duits
voor de "in nachster Nahe des Seebades
Vlissingen und eine Stunde von der Pro-
vinzial-Hauptstadt Middelburg entfernt, in
schönster Umgebung gelegene herrschaft-
liche Landsitz 'Der Boede'". Dit was in een
tijd waarin rond Domburg en Oostkapelle
verschillende welgestelde Duitse industri-
elen huizen huurden of zelfs kochten.21 In
augustus van dat jaar verscheen wederom
een advertentie waarin Van Doorn Der
Boede aanprees als "geschikt voor vruch
tencultuur en pension en goede geldbeleg
ging wegens de nabijheid van Vlissingen".
Toen zich geen kopers meldden, besloot
Van Doorn om "huis en bosch te verkave
len als bouwgrond".22 Opnieuw ontstond
vrees voor afbraak. "En bovendien deden
de merkteekens op eenige honderden boo-
men aangebracht, het ergste vreezen voor
hetgeen er met het mooie hout zou gebeu-
