WICHELROEDE. KNIP UIT! 22 Chronische zieken! Laat de bodem van Uw huis onderzoeken op gezondheid- schadende aardstralen. Inlicht, bü L. HARPE, B 79. Biggekerke (W.). Erkend roèdeloper en medewerker Bur. Mieremet, Wassenaar. onderzoek tegen Gezondheidschadende Aardstralen adverteerde met enige regel maat in Zeeuwse kranten. Zo liet hij op 8 juli 1939 in de Middelburgsche Courant, in onnavolgbaar Nederlands, weten dat hij op dinsdag 11 en woensdag 12 juli weer te consulteren was in hotel De Burg in Mid delburg. Advertentie van L. Harpe in de PZC van 28 oktober 1950. (ZBI Planbureau en Bibliotheek van Zeeland, Krantenbank Zeeland) Op 16 november 1951 riep Lein Harpe, die zich toen omschreef als "medewerker bu reau Mieremet", de inwoners van Koude- kerke, Biggekerke, Meliskerke, Zoutelande, Nieuw- en Sint Joosland en Arnemuiden op om te komen kijken naar "een docu mentaire film met een hoogstbelangrijke lezing" van zijn leermeester Mieremet over "wichelroede, aardstralen en wat er van waar is". En in januari 1952 hield Harpe zelf een lezing, voor oud-leerlingen van de tuinbouwschool in Zierikzee. Ter plekke stelde hij met zijn wichelroede vast dat "de vergaderden zich in een aardstralenbaan bevinden met een sterkte van 8". Volgens Harpe was kanker een ziekte die voorko men kon worden en wel door het opsporen van aardstralen. "Zelfs jaren later is met volkomen zekerheid aanwijsbaar, op welke plaats een kanker- of T.B.C. patiënt heeft gelegen." Twijfel Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden er scheuren in de goedgelovigheid. Op 2 december 1948 meldde de PZC onder de kop "Heeft een wichelroedeloper waarde voor de mensheid?" dat de overheid een onderzoek zou laten instellen naar de we tenschappelijke waarde van de experimen ten van J.G. Mieremet, die claimde met een wichelroede niet alleen aardstralen te kunnen opsporen maar ook 22 stoffen waaronder "water, aardgas, goud, zouten en doodsbeenderen". In het Duits wordt de wichelroede niet voor niets Wünschelrute (wensroede) genoemd. Toen hem gevraagd werd wat dat nu eigenlijk waren, die aardstralen, zei Mie remet: "Dat weet de officiële wetenschap net zomin als ik. Aan die naam moet u geen waarde hechten; misschien zijn het golven, trillingen, misschien ook iets an ders. Dat zal op den duur wel blijken en dan zal er wel een officieel verantwoorde naam voor bedacht worden." Mieremet vertelde en passant dat hij "onlangs samen met de plaatselijke arts" een heel dorp in Noord-Holland had "ontstraald" waardoor de plaatselijke bevolking er qua gezond heid aanzienlijk op vooruit was gegaan. Het aangekondigde rapport van de Konink lijke Nederlandse Academie van Weten schappen (KNAW) verscheen in mei 1954 en was vernietigend. Het liet van de aard- straalverjagers geen spaan heel en degra deerde wichelroedelopers tot kwakzalvers en charlatans. Prof. dr. J. Clay, voorzitter van de onderzoekscommissie, formuleerde het als volgt. "Het zoeken naar aardstra-

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2019 | | pagina 25