WICHELROEDE.
KNIP UIT!
22
Chronische zieken!
Laat de bodem van Uw huis
onderzoeken op gezondheid-
schadende aardstralen.
Inlicht, bü L. HARPE, B 79.
Biggekerke (W.). Erkend
roèdeloper en medewerker
Bur. Mieremet, Wassenaar.
onderzoek tegen Gezondheidschadende
Aardstralen adverteerde met enige regel
maat in Zeeuwse kranten. Zo liet hij op 8
juli 1939 in de Middelburgsche Courant, in
onnavolgbaar Nederlands, weten dat hij op
dinsdag 11 en woensdag 12 juli weer te
consulteren was in hotel De Burg in Mid
delburg.
Advertentie van L. Harpe in de PZC van 28
oktober 1950. (ZBI Planbureau en Bibliotheek
van Zeeland, Krantenbank Zeeland)
Op 16 november 1951 riep Lein Harpe, die
zich toen omschreef als "medewerker bu
reau Mieremet", de inwoners van Koude-
kerke, Biggekerke, Meliskerke, Zoutelande,
Nieuw- en Sint Joosland en Arnemuiden
op om te komen kijken naar "een docu
mentaire film met een hoogstbelangrijke
lezing" van zijn leermeester Mieremet over
"wichelroede, aardstralen en wat er van
waar is". En in januari 1952 hield Harpe
zelf een lezing, voor oud-leerlingen van
de tuinbouwschool in Zierikzee. Ter plekke
stelde hij met zijn wichelroede vast dat "de
vergaderden zich in een aardstralenbaan
bevinden met een sterkte van 8". Volgens
Harpe was kanker een ziekte die voorko
men kon worden en wel door het opsporen
van aardstralen. "Zelfs jaren later is met
volkomen zekerheid aanwijsbaar, op welke
plaats een kanker- of T.B.C. patiënt heeft
gelegen."
Twijfel
Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden
er scheuren in de goedgelovigheid. Op 2
december 1948 meldde de PZC onder de
kop "Heeft een wichelroedeloper waarde
voor de mensheid?" dat de overheid een
onderzoek zou laten instellen naar de we
tenschappelijke waarde van de experimen
ten van J.G. Mieremet, die claimde met
een wichelroede niet alleen aardstralen
te kunnen opsporen maar ook 22 stoffen
waaronder "water, aardgas, goud, zouten
en doodsbeenderen". In het Duits wordt de
wichelroede niet voor niets Wünschelrute
(wensroede) genoemd.
Toen hem gevraagd werd wat dat nu
eigenlijk waren, die aardstralen, zei Mie
remet: "Dat weet de officiële wetenschap
net zomin als ik. Aan die naam moet u
geen waarde hechten; misschien zijn het
golven, trillingen, misschien ook iets an
ders. Dat zal op den duur wel blijken en
dan zal er wel een officieel verantwoorde
naam voor bedacht worden." Mieremet
vertelde en passant dat hij "onlangs samen
met de plaatselijke arts" een heel dorp in
Noord-Holland had "ontstraald" waardoor
de plaatselijke bevolking er qua gezond
heid aanzienlijk op vooruit was gegaan.
Het aangekondigde rapport van de Konink
lijke Nederlandse Academie van Weten
schappen (KNAW) verscheen in mei 1954
en was vernietigend. Het liet van de aard-
straalverjagers geen spaan heel en degra
deerde wichelroedelopers tot kwakzalvers
en charlatans. Prof. dr. J. Clay, voorzitter
van de onderzoekscommissie, formuleerde
het als volgt. "Het zoeken naar aardstra-