24 "Mijn vader zocht contact met Mieremet in Wassenaar. Die vertelde hem over de schadelijke effecten van aardstralen. Dus pas later, door Mieremet, ging mijn vader zich bezighouden met het opsporen van aardstralen. Toen werd het zoeken naar water bijzaak. Ik heb zijn aktentas van de vliering gehaald. Daarin zitten nog al zijn Het woonhuis van Lein Harpe in Klein-Valke- nisse. (foto Jan Moekotte) spullen." Op tafel komen een aantal publi caties van Mieremet, drie wichelroedes, een van stevig koperdraad en gebogen in de vorm van het visje dat gelovige christenen als symbool gebruiken. Verder twee roedes van dun, inmiddels roestig ijzerdraad, een schoolkrijtje, een doosje lucifers. "Mijn vader legde luciferstokjes daar waar hij de aardstraalbaan vond. Met een schoolkrijtje tekende hij de loop van de banen. De kracht van de aardstraal drukte hij uit met een cijfer van 0 tot 10." Uit de tas komt ook een pendeltje, een stukje kurk aan een touwtje. Mevrouw Hillebrand heeft haar vader vaak aan het werk gezien en is ervan overtuigd dat hij een bijzondere gevoeligheid bezat. "Ik heb het niet, en mijn broer die is overle den in 2008 had het ook niet. Mijn vaders wichelroede kon met een kracht gaan rond draaien, zo sterk dat je 'm niet tegenhield. Zijn belangstelling voor het vinden van water maakte dus plaats voor interesse in de gezondheid van mens, dier en plant. Hij werd steeds vaker gevraagd om een woonhuis te onderzoeken op aardstralen. Daar begon hij op zeker moment wel geld voor te vragen. Ik meen dat hij vijfentwintig gulden rekende voor het onderzoek van een woning. Maar rijk zijn we er thuis niet van geworden. Ik ben geboren in het huisje aan de Vroonweg in Klein-Valkenisse dat mijn ouders in 1927 lieten bouwen en heb er gewoond tot ver na de oorlog." Dat huis staat er nog, al is het verbouwd en fors vergroot. Achter het huis had Lein een grote moestuin. Door zijn werk als handels reiziger, eerst in tabak en sigaren, later ook in drank, kwam hij veel bij mensen over de vloer. Als hij hoorde dat er sprake was van onverklaarbare ziektes dan bood hij zijn diensten aan. Stuitte hij op aardstralen, dan gaf hij het advies om daarvan weg te blijven, het bed te verzetten en de stralen te neutraliseren met een Poverni-kastje dat hij via Mieremet kon leveren of - maar dat was alweer wat later - de plek af te dek ken met plastic. "We hebben hier zelf ook jaren zo'n Poverni-kastje in de kruipruimte gehad", vertelt mevrouw Hillebrand. "Het viel op een gegeven moment van ellende uit elkaar. Daarna hebben we daar plastic gelegd. "De laatste jaren voor zijn pensioen was mijn vader nog vertegenwoordiger in drank voor de firma Pieters in Middelburg. Daar voor tufte hij met een solex Walcheren rond, hij kwam wel tot in Zuid-Beveland. Een vetpot is het thuis nooit geworden. Er was voor mij geen geld om na de lagere school naar de huishoudschool te gaan.

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2019 | | pagina 27