33
met artikelen uit stapelcontracten. De brief
eindigt met het verzoek "dat onze regtmati-
ge reden tot klagen, wegens contraventien
van het stapelcontract mogen ophouden".
De redenen tot klagen zijn niet heel verras
send. We hebben gezien dat het negeren
van de stapel in Veere al vanaf de zeven
tiende eeuw voorkwam.
de (handels)betrekkingen tussen Veere
en Schotland, maar bewijzen voor een
stapel- of handelscontract vanaf 1444 zijn
er niet. De heren van Veere en later de
magistraat gebruiken dit huwelijk om het
stapelcontract mooier (dat "genoegsaem
zonder interruptie heeft gesubsisteert") en
ouder voor te stellen dan het is geweest.
Een oud contract?
Opvallend is dat de magistraat spreekt
over de inbreuk op een contract dat sinds
1444 zonder onderbreking heeft gefuncti
oneerd. Een propositie van de heren van
Veere tot behoud van de Schotse stapel
in 1753 verwijst tevens naar 1444.16 Hierin
staat onder andere dat "volgens Privilegie
van Koning Jacobus I., reets ten Jaare
1444 aan deze Stad vergund, alle de
Court-Waaren volgens een Lyst daar van
bekend, binnen deze Stapel-Plaats moes
ten gebragt, opgeslagen, verkogt en na
elders vervoert werden".
Het jaartal 1444 verwijst naar het huwelijk
tussen Wolfert VI van Borsele, de latere
heer van Veere, en Mary Stuart, dochter
van koning Jacobus I van Schotland. Dit
huwelijk zal belangrijk zijn geweest voor
Gezicht op Veere, door J.B. Seghers, 1669.
(ZB\ Planbureau en Bibliotheek van Zeeland,
Beeldbank Zeeland, prentbriefkaart 15170)
Een teken dat het echt niet goed ging met
de Schotse handel in Veere.
Al deze correspondentie heeft uiteindelijk
wel geleid tot een nieuw stapelcontract
met Veere in 1783. Dit zou ook het laatste
contract zijn. Op 10 oktober 1799 werd het
stapelcontract bij decreet van de Bataafse
Republiek vernietigd.
Michiel van Wijngaarden
1. Dit waren steden die een koninklijk charter
hadden ontvangen. Ze werden vertegenwoor
digd door de Convention of the Royal Burghs
