van de Prins te informeren hoe de stand
van zaken was. Hij ging 's woensdags naar
Soestdijk en meldde het comité donderdag
dat de Prins daadwerkelijk zou komen om
het monument te onthullen.
"Van de vele genodigden worden er hier
enkelen genoemd: een delegatie van veer
tig personen vanuit Canada, waaronder de
vice-president, die in 1944 op de Sloedam
gevochten had, als hoofd van de delega
tie, de Canadese ambassadeur en diens
secretaris, de Commissaris der Koningin
in Zeeland, diverse hoge Nederlandse
militairen, een klein aantal Ridders Militaire
Willemsorde, de burgemeesters van Arne-
muiden, Borsele, Goes en Middelburg.
"In totaal werden er, erewacht en militair
muziekkorps inbegrepen, meer dan vier
honderd personen/genodigden verwacht.
"Initiatiefnemer Forbes kon helaas in ver
band met het overlijden van zijn vader niet
komen.
"Hoe zou de onthulling moeten plaats
vinden? Niemand van de commissie had
daar uiteraard ervaring mee. Wel kon Wim
Kasteleijn, inmiddels tot de commissie
toegetreden, ons op protocollair gebied het
een en ander adviseren, maar dat was het
dan ook.
"Men wilde in ieder geval een muziekkorps,
zo mogelijk een militair muziekkorps en
een erewacht bij het monument.
"De Prins had te kennen gegeven dat hij
een gesprek wilde hebben met de aanwe
zige oud-strijders, zodat daarvoor ook de
zgn. VIP-bus van de fa. Carlier te Middel
burg gehuurd moest worden.
"Daarnaast zouden er nog wel andere kos
ten zijn die op dat moment nog niet te over
zien waren, bv. het verstrekken van een
eenvoudige maaltijd aan de genodigden.
Bovendien zou de Canadese delegatie bij
aankomst een diner aangeboden worden.
"Het probleem was: geld.
"Ik zou bij de Provinciaal Commandant
Zeeland van de Kon. Landmacht, de over
ste Van Alstee, gaan vragen of hij ons zou
willen helpen aan een militair muziekkorps
en een erewacht en wat dat kostte. Hij
stelde me voor dat hij en zijn medewerkers
de hele ceremonie op de Sloedam zouden
regelen, wat ik vanzelfsprekend met beide
handen aannam, want, zei hij, de kosten
verbonden aan de komst van een militair
muziekkorps (ca. 70 man) en van een ere
wacht (commandotroepen met vaandel,
110 man) konden wij niet betalen. Daar
naast zorgde hij voor een grote tent, opdat
de genodigden tijdens de plechtigheid
droog konden staan, een 150-tal stoelen in
die tent, verkeersregeling door personeel
van de Kon. Marechaussee, enz., alles
zonder kosten voor ons. Wij hoefden er
alleen te zijn om de Prins te verwelkomen
en de volgorde van de ceremonie aan te
kondigen.
"Toen het gesprek hierover klaar was,
vroeg hij mij of ik nog andere wensen had.
Ik antwoordde daarbij wat schuchter, dat
ik ook nog aan alle genodigden, leden van
het muziekkorps en van de erewacht een
eenvoudig diner wilde aanbieden. Zonder
daarover nog iets naders te willen verne
men zei hij, dat hij ervoor zou zorgen dat er
na afloop van de plechtigheid een maaltijd
zou klaar staan in de Berghuiskazerne in
Middelburg voor 400 personen. Door al
deze aanbiedingen van overste Van Alstee
waren in feite al onze financiële problemen
opgelost.
"Door een darminfectie van de Prins is het
gesprek met de veteranen niet doorge-
JAAR BEVRIJD