34
eerste en de tweede verdieping aan de
voorkant, en de familie Meertens (drie per
sonen) op de eerste en de tweede verdie
ping aan de achterkant. Het was allemaal
piepklein, maar er was nu eenmaal niet
beter. Voor een kind was het ideaal, want
ik hoefde maar dertig stappen te lopen
om met m'n vriendje Wim te kunnen gaan
spelen.
Ook mocht ik af en toe beneden een blik
werpen in de dansschool van meneer
en mevrouw Meeuse, wanneer jongens
en meisjes van een jaar of achttien daar
les kregen. Mijn vader had het er niet zo
op, want hij vond dat z'n mooie parket
vloer verrinneweerd werd door de hoge
hakjes van de dames. De ruimte van de
dansschool bestond uit drie kamers: het
voorgedeelte met enkele stoelen en een
soort barretje, waarin een grammofoon en
consumpties stonden, en de middel- en
achterkamer (een soort serre) waarin ge-
The Jolly Britanneers, met W. Meeuse op de
has, 1936. (coll. Meeuse)
danst werd. In feite was het er, naar huidi
ge maatstaven, te krap en slechts geschikt
voor hoogstens tien dansparen. Zo schat
ik het tenminste in. Walsen moet er onmo
gelijk zijn geweest, en hoe daar de tango
werd gedanst...
De eerste danslessen
Willem Martinus Johannes Meeuse, gebo
ren in Middelburg in 1905, begon in 1932
met het geven van danslessen in een
zaaltje van café-restaurant De Eendracht
aan de Markt in Middelburg. Als bassist
speelde hij in de Funny Band (1935) en in
hotel Britannia in Vlissingen bij The Jolly
Britanneers (1936). In augustus 1938, toen
woonachtig in de Bogardstraat 2, werd Wil
lem lid van de Nederlandsche Vereeniging
van Dansleeraren. Elk jaar werd daarvan
het "erkenningsbewijs" verlengd. Begin
juli 1942 trad hij in het huwelijk met Aleida
Elisabeth van der Weel, met wie hij een
onafscheidelijk koppel zou vormen, ook op
dansgebied.
Later in de oorlog werd Willem opgeroepen
