'Music is all ihaf I am'
Gisteren daar, vandaag hier, morgen weer elders. Reizen en spelen dat is zo'n beetje zijn leven. En hij
zou niet anders willen. Muziek, muziek, muziek. Daar draait alles om. Hij zegt het zelf in alle talen:
'Music is all that I am. It keeps me alive, literally...' Gisteravond een afgeladen sportpaleis in Antwer
pen. Nog geen maand geleden dolenthousiaste menigtes in Colombia. Net terug van een tour door
Zuid-Amerika met zijn eigen band glimt hij nog na aan de eettafel van het aangename ouderlijk huis in
's Heer-Arendskerke. Eindelijk tijd voor een goed gesprek met Rik Mol (25).
□at was echt waanzinnig. Spelen voor tienduizend man. Ik
was er nu voor de vijfde keer. Het is gegroeid; we begon
nen daar in clubs. Een jaar later deden we mee aan het
bijprogramma op festivals en nu stonden we er als hoofd
act. Ik heb ook de meeste cd's in Zuid-Amerika verkocht. Ik
denk dat mijn muziek daar meer leeft dan hier. In onze top
veertig staat heel andere muziek dan in die landen. Als je
daar op straat loopt, hoor je alleen maar salsa en jazzgere-
lateerde muziek. Trompet is bovendien een soort natio
naal instrument in Colombia. Het publiek is er écht heel
enthousiast. Het zijn heel andere mensen. Als je iets speelt
en ze vinden het te gek, dan veren ze gelijk op...'
We hebben het over de andere beleving van muziek in
Zuid-Amerika, over dat een concert daar een belevenis is.
En over de merkwaardige Nederlandse gewoonte om alles
en iedereen in hokjes in te delen, waarbij de jazz dan nog
eens helemaal apart komt te staan van de rest. Hij weet
dat het zo is, maar heeft er helemaal niets mee.
'Wat ik doe is niet zozeer jazz. Ik heb ook een klassieke
achtergrond en ik ben veel met popmuziek bezig. Jazz
mensen - de puristen - vinden mijn muziek te popachtig,
maar daardoor heb ik in Nederland wel de mogelijkheid
gekregen om op grotere podia te spelen. Mijn muziek is
toegankelijk, maar onderscheid tussen pop en jazz?
Ik zie dat totaal niet. Ik heb alles gedaan. In een salsaband
gespeeld en met het Metropole Orkest, maar ook klas
sieke muziek. Daar hou ik namelijk ook erg van. De cd's in
mijn auto lopen uiteen van een Mahlersymfonie via André
Hazes tot Miles Davis. Ik vind dat allemaal mooi en kan er
enorm van genieten. Ook van James Last, ja. Dat kunnen
andere mensen totaal niet rijmen met elkaar. Nou, ik wel!
Zullen we eens bij het begin beginnen. Het eerste instru
ment; de eerste muziek. De speciale muziekkamer in dit
ouderlijk huis vertelt al veel. De jonge trompettist glim
lacht.
'Mijn vader is een onwijze klassieke-muziekliefhebber. Hij
heeft een hele luisterkamer vol met platen en cd's. Het
eerste wat ik hoorde was dus klassiek. Mooi hoor. Als vijf
jarig kind werd ik meegesleept naar het concertgebouw.
Mahlersymfonieën... Daar ben ik mee opgegroeid. Een
heel goede vriend van mijn vader, een klassieke trompet
tist, kwam heel vaak hier thuis. Ik kreeg daardoor interesse
in dat instrument. Mijn hele familie komt trouwens uit de
brassbandwereld. Het is er zo'n beetje met de paplepel in
gegaan...'
'In mijn vaders kantoor, hier aan de overkant, stond een
blauw koffertje met een cornet erin.
idf:i
