Het gebied rondom de vier caissons waarin het
Watersnoodmuseum te Ouwerkerk op Schou-
wen-Duiveiand is gevestigd, toont nog alle
sporen van de Ramp van 1953: de kreken, het
water tussen de nieuwe zeedijk en de achterge
legen oude zeedijk, het nog jonge bos, al heet
het dan na vijftig jaar volgroeid. En tussen het
water van de inlaag en dat van de grote kreek
natuurlijk de imposante caissons zelf: 60 bij 18
meter per stuk! Ze liggen wat onregelmatig ver
spreid, alsof ze door een vliegtuig naar beneden
zijn geworpen. De caissons zijn hol en vormen
zo een gepast gebouw voor het museum. Het
zijn een soort bouwstenen die gebruikt werden
om noodhavens te bouwen toen in 1944 de 1
geallieerde troepen in Normandië landden. El
na de Ramp in 1953 werden deze zelfde uit Bn-
geland afkomstige phoenixcaissons gebruikt ©m
dijken te dichten. Er zit nu een deur in en daar
achter bevindt zich een enorme tentoonstelling
I
over de Watersnoodramp van 1953, over anden
watersnoodrampen en over hoe ze voorkomef
kunnen worden. Bij het binnentreden van de
enorme ruimte voel je je klein en dat wordt npc
erger na het zien van wat een verwoestende
storm kan aanrichten.