Het gebied rondom de vier caissons waarin het Watersnoodmuseum te Ouwerkerk op Schou- wen-Duiveiand is gevestigd, toont nog alle sporen van de Ramp van 1953: de kreken, het water tussen de nieuwe zeedijk en de achterge legen oude zeedijk, het nog jonge bos, al heet het dan na vijftig jaar volgroeid. En tussen het water van de inlaag en dat van de grote kreek natuurlijk de imposante caissons zelf: 60 bij 18 meter per stuk! Ze liggen wat onregelmatig ver spreid, alsof ze door een vliegtuig naar beneden zijn geworpen. De caissons zijn hol en vormen zo een gepast gebouw voor het museum. Het zijn een soort bouwstenen die gebruikt werden om noodhavens te bouwen toen in 1944 de 1 geallieerde troepen in Normandië landden. El na de Ramp in 1953 werden deze zelfde uit Bn- geland afkomstige phoenixcaissons gebruikt ©m dijken te dichten. Er zit nu een deur in en daar achter bevindt zich een enorme tentoonstelling I over de Watersnoodramp van 1953, over anden watersnoodrampen en over hoe ze voorkomef kunnen worden. Bij het binnentreden van de enorme ruimte voel je je klein en dat wordt npc erger na het zien van wat een verwoestende storm kan aanrichten.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelanddoc. | 2010 | | pagina 88