I Kees Slager begint zijn boek aanmerkelijk zakelijker dan
de Koi ingin in het herdenkingsboek dat vlak na de Ramp
j uitkwam:
'In Zuidwest-Nederland verdronken 1836 mensen en
tienduizenden dieren, circa 100.000 mensen moesten
evacueren, er werden 4500 gebouwen verwoest en
tien eer zoveel beschadigd, bijna 200.000 ha. grond
kwam onder water te staan en pas na negen maanden
kon het laatste dijkgat worden gesloten. De totale
schade bedroeg anderhalf miljard gulden.
Vervolgens komt de betrokken journalist aan het woord,
de onderste steen boven. Wanneer Slager twintig jaar
na de Ramp een artikel schrijft, komt hij erachter dat de
saamhorigheid tijdens de Ramp en de wederopbouw na
de Ramp ook een andere kant heeft. Er is tijdens die ramp
veel mis gegaan dat niet aan de Zuidwesterstorm te wijten
was. Zelfs niet aan te lage dijken. Hij besluit een boek te
schrijven waarbij de vraag aan de orde mocht worden ge
steld ioe het kon dat de gevolgen van het hoge water zó
rampzalig waren. De chaos, het plichtsverzuim bij alarme
ring en redding wordt allemaal besproken. Eindelijk mocht
er ook een kritisch geluid te horen zijn. Een eyeopener en
tevens een sleutel voor de toekomst.
Het besef dat in Zeeland de Ramp een centrale gebeurte
nis is geweest en eigenlijk nog steeds is, begint langza
merhand tot me door te dringen. Ik wil meer weten en
raadpleeg de website. Die is eindeloos uitgebreid. Er valt
zelf i iets meer te ontdekken, alles wordt voor je gedaan.
Het kt me ideaal voor middelbare scholieren die een
werkstuk willen maken over de Ramp van 1953 of over
de dreiging van het water en alles via één website kunnen
binn nhalen. Het gaat allemaal zover en het is zo compleet
datje er een beetje door lam geslagen wordt. Na een uur
tje surfen op de website en de verschillende links, neem ik
het boekje van Pieter Kooistra ter hand. Een boekje uit de
Slibreeks. Een dagboek met gedichten en tekeningen.
Het dagboek lees ik in één keer uit. Daarin staat het per
soonlijke verhaal van een mens.
