DE STER VAN WALCHEREN
Daar lag een soort planken steigertje. We noemden dat van het
ene Rothuis naar het andere Rothuis, zodat de som Rothuizen
opleverde, de naam van de architect die beide - overigens nogal
fraaie - huizen had getekend. Onderweg zat ik voorin de boot met
de opdracht om bij hoog water de boomkruintjes in de gaten te
houden. Zo werden dan toch zoveel mogelijk de Walcherse weg
getjes aangehouden. Dat had wel iets aardigs, maar het was tege
lijkertijd van een diepe droefenis'.11
Netty Nijhoff keert terug in Breda, boordevol indrukken.
Ze schrijft een aantal verhalen voor Vrij Nederland, onder
andere: Aan Walcheren, dat in 1946 zal verschijnen in de bundel
De dagen spreken.12 Het is de taal van de tijd. Behalve de dagen,
spreken hart en hoofd.
Aan Walcheren
Waar uw zwarte schuren stonden,
ligt het water.
Waar de hoefslag van uw sterke paarden den grond deed dreunen,
ligt het water.
Waar uw gekleurde hekken arabesken teekenden in het groen,
ligt het water.
Waar uw vogels tjirpten en uw paaschlelies bloeiden,
ligt het water.
Waar uw graan zich op den zeewind wiegde,
ligt het water.
Waar de warme adem van uw koeien dampte tusschen het glanzend gras,
ligt het water.
Waar uw vrouwen, rechtop en zorgeloos, haar sier van goud en kant
werk droegen, ligt het water.
Waar zij uw zonen baarden en uw vaderen begroeven,
ligt het water...
Binnengedrongen met andermans wapenen binnen uw dijken, heeft het
kolkend en schuimend water zijn ijverzuchtig geweld aan u gepleegd.
Het heeft uw huizen losgewoeld, uw hoornen ontworteld en tot in de
diepste diepten van haar vruchtbaren schoot uw aarde dor gemaakt.
Met zijn zilte zwaarte heeft het van dier en plant het ademend leven uit
geroeid. Het heeft de teedere welvingen van uw bodem genivelleerd en
uw bloeiend lustoord als een dooden zeearm toegevoegd aan het gestalte-
looze water dat rond uw kusten dringt.
141
