ARMOEDE IS ALTIJD SCHILDERACHTIG
ze het missen konden, stuurden ze een hele zak met prachtige
bruine kogelbonen naar de Amsterdamse familie, want ze lazen
in de krant dat de crisis in de grote steden hard was aangekomen,
Ze correspondeerden geregeld met elkaar. Onveranderlijk begon
nen de brieven uit Middelburg met de waardige zinsnede:
"Heden heb ik de pen opgevat om U enige regelen te schrijven..."
Het was maar dat men het wist, hoe dat in zijn werk was gegaan.
Klaas, die de zaak dreef en dat met veel passie deed, zonder veel
op zijn gewin te letten, las veel. Hij wist vaak van allerlei nuttelo
ze en triviale zaken, die hij uit populaire bladen oppikte.
Geobsedeerd is misschien een groot woord, maar hij raakte een
tijdje onder de indruk van verhalen over wichelroedelopers en
aardstralen. Voor de laatste waarschuwde hij ernstig. Hij ver
klaarde, dat aardstralen de mens van zijn slaap beroofden, als ze
dwars door zijn bed gingen. Het was maar beter het bed dan te
verschuiven. Hij vertelde het wel weer op een toon, die je eraan
deed twijfelen, of hij het zelf wel helemaal echt geloofde.
Hij had zo zijn eigenaardigheden. In het midden van de jaren
vijftig liet hij zijn bezoeker in de werkplaats een enorme kist zien.
Hij pakte een sleutel en opende de kist. Daar stond een voor die
tijd fors radiotoestel te glimmen. Zijn zuster en zijn broer mochten
er alleen naar luisteren als hij een goede bui had en als hij er zelf
bij was. Het kwam er eigenlijk op neer, dat hij hun de moderne
techniek niet toevertrouwde. Dat kwam overeen met zijn andere
eigenschap van de vastgewortelde overtuiging, dat anderen zijn
vakmanschap niet onder de knie zouden kunnen krijgen. Hij hield
zijn licht onder de korenmaat. Het was ook de reden, dat jongere
broer Frans nooit de kans had gekregen zich tot een vaardig
ambachtsman te ontplooien. De harmonica vergoedde voor hem
veel.
Klaas had zich voorgenomen Walcheren en de wereld nog
eenmaal te laten zien, wat het vak van molenmaker inhield.
Hij begon aan het ambitieuze project een molen op een zevende
van zijn ware grootte te maken. Alles, maar dan ook alles moest
echt zijn en dat is met de bewegende delen van een molen geen
kleine opgave. Met een bezetenheid, die deze taaie constructeur
eigen was, lukte het hem het project na enkele jaren te verwezen
lijken. Hij noemde de molen meteen maar Unicum. Op de naam
valt weinig af te dingen. Het was de keus van een trotse man.
169
