ARMOEDE IS AlTIJD SCHILDERACHTIG Laatste portret van molenmaker Klaas. Achterhoek molen bleef niet in de familie. Klaas 'verkocht' het product aan de huisarts, die in ruste ging in de Achterhoek. Een jaar of tien geleden werd de achterneef van Klaas opgebeld door een dame uit Goes, die zei de Vereniging 'De Zeeuwse Molen' te ver tegenwoordigen. Zij bracht de mooie tijding, dat de vereniging de molen in eigendom had verworven en dat die permanent in de kerk te Veere zou worden tentoongesteld. Sedertdien gaat de achterneef elk jaar in de kerk kijken en heeft daar al menig inte ressants waargenomen, zoals de Slinger van Foucault, maar tot op heden geen molen van oom Klaas. Begin jaren zestig kwam de achterneef nog eens op bezoek bij de familie op de Segeerssingel. Het bellen aan de deur werd beant woord door een schril gefluit op een voetbalscheidsrechtersfluit, waarna het gekliklak van schoenen in de gang hoorbaar werd. Tante Maatje deed open en loodste het bezoek regelrecht naar de huiskamer. In een lang slaaphemd, zijn korte beentjes ternauwer nood zichtbaar, zat Klaas daar op de rand van de bedstee. Hij zat er als een boze skinhead. Om zijn hals had hij de fluit. Hij blies alarm als er iemand aan de deur was om de overige gezinsleden, die hardhorend of bijna doof waren, te waarschuwen. De schrille fluit drong gelukkig tot in het achterhuis door. Het is niet geheel zeker, of hij zijn bezoek herkende. Het was het begin van het einde. De kaarsen van de De Troijes van de Segeerssingel gingen langzaam uit. Met hen werden ook de sporen van de oude bewo ning, een rij schilderachtige volkswoningen, uitgewist. Armoede is altijd schilderach tig. Voor restauratie kwamen ze niet in aanmerking. Wat er nu staat is beter en comfortabeler. Misschien is het over honderd jaar karakteristiek, hoewel ik niet weet, welk karakter deze eclectische, functionele architec tuur zou kunnen vertegenwoor digen. Middelburg verkeert in de bevoorrechte positie, dat alles aan de andere kant van het kanaal, achter spoorbaan en sta tion, eigenlijk niet bestaat, maar dat is ander verhaal. 170

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 1997 | | pagina 172