JACOB VAN MAERIAND
(Sint-)jacobskerk in Vlissingen zagen pelgrims uit het noorden
een stopplaats op bedevaart naar Santiago de Compostela.
Hier baden zij hun schietgebedjes en hun noveen, in de omliggen
de herbergen kwamen zij zich laven.
Volgens de legende werd het lichaam van de apostel Jacobus naar
Spanje gebracht door zijn getrouwen en begraven in het huidige
Santiago de Compostela. De (Santiago-heilige) Jacobus had zeven
jaar lang het christendom gepredikt in Spanje en was daarna in
Palestina de marteldood gestorven. In de loop van de eeuwen was
men de plek waar het graf zich bevond vergeten. Tot in de negen
de eeuw door een mysterieuze ster en engelengezang aan een
heremiet de plaats van het graf werd getoond. Vandaar de naam
Santiagio de Compostela, wat "de heilige Jacobus van het sterren-
veld" betekent. Vroeger en nu gaat men er op bedevaart om
bepaalde gunsten te vragen, om boete te doen of uit dankbaar
heid. Daar de bedevaarten dikwijls zeer lang en moeilijk waren,
werden op verschillende plaatsen gasthuizen, kerken en kapellen
geplaatst om de bedevaartgangers te herbergen. Zou de koster
van Voorne voor de entourage van Floris V hiervoor de reisroute
hebben aanbevolen dwars door Zeeland, langs de Jacobskerk van
Vlissingen? Want, zoveel is zeker, Vlissingen was zo een halte
voor de pelgrims. En onze 'Jacob' van Maerlant had, naar middel
eeuwse gewoonte, een grote voorliefde voor de patroonheilige
van zijn doopnaam... Vandaar.
Floris V en Jacob van Maerlant:
hun wegen kruisen elkaar vaak.
|®/e productiviteit van Jacob van Maerlant is te verklaren door
zijn talent en gedrevenheid, maar ook door de nabijheid van het
grafelijke hof. Jacob van Maerlant moet zich in de omgeving
hebben opgehouden van de jonge Floris V, graaf van Holland.
Graaf Floris was pas zes toen Jacob in Holland-Zeeland aankwam,
maar had een grote toekomst voor zich als erfgenaam van graaf
Willem II, die door de Friezen werd gedood bij een militaire expe
ditie in het noorden van zijn rijk. Willem sneuvelde op een hoogst
ongelukkig moment: in 1247 was hij gekozen tot koning van het
Duitse Rijk ("Roomskoning", zoals hierboven aangegeven, dat is
de hoogste vorst over het Heilige Roomse Rijk) en hij zou zelfs tot
keizer worden gekroond. Maar helaas vond hij vóór die kroning
de Friezen op zijn pad. Mogelijk is het in dat kader dat de opvoe
ding van de jonge Floris zo ambitieus werd opgevat.
192
