UIT EEN VERGETEN DOOS Nederlandse leger niet voor niets gemobiliseerd was. En dat de Landweer niet in Walcheren was neergestreken om duimen te draaien. "Ik moest je de groeten nog doen. Onze overste informeert steeds of je al weer beter bent. Hij wil mij te werk gaan stellen op 't regimentsbureau. De dienst is overigens nog al druk. Ik had het niet gedacht. Men hoort hier alle dagen het donderen van 't geschut, ook 's nachts. Iedere week hebben we een avondvelddienst." Maar Willem Lijesens eerste belangstelling geldt nog steeds het eiland Walcheren. Op een andere kaart ('Valkenisse, Panorama'): Panorama Valkenisse "Deze afbeelding geeft een kijkje op onze omgeving. Biggekerke ligt namelijk aan den voet der duinen. Als ge op een dezer duintoppen (ze zijn zeer hoog) staat, ontrolt zich een panorama voor de oogen, zo schoon, als ge in Nederland weinig zult aantreffen. Dat komt daardoor, dat hier de kleibodem direct aan de duinen grenst, waardoor ge niets anders dan vruchtbare velden, hoeven in 't groen verscholen, dorpjes met aardige torentjes en roode daken, knussige huisjes ziet. In bewondering heb ik op dezen duintop gestaan. Keerde ik mij om dan zag ik de zee, want de duinenrij is hier zeer smal. Bij onze compagnie waren veel jongens die nooit de zee hadden gezien, en in extase die af- en aanrollende golven gadesloegen met hun witte kuiven." 202

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 1997 | | pagina 204